W kilkudziesięciu polskich aktach prawnych jest poruszona problematyka dotycząca hałasu w środowisku naturalnym . Najistotniejszym z nich jest ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska. Jest to podstawowy akt prawny odnoszący się do kwestii ochrony środowiska w zakresie zagrożenia hałasem. Celem priorytetowym tej ustawy była regulacja przepisów prawa polskiego, aby mogły one zapewnić wdrożenie rozwiązań jakie funkcjonują w obrębie systemu prawnego Unii Europejskiej dotyczącego ochrony środowiska. Powyższa ustawa określa zasady ochrony środowiska a także warunki korzystania z jego zasobów. Reguluje więc kwestie ustalania: warunków ochrony zasobów środowiska, warunków wprowadzania substancji lub energii do środowiska, kosztów korzystania ze środowiska, udostępnianie informacji o środowisku i jego ochronie, udział społeczeństwa w postępowaniu w sprawie ochrony środowiska, obowiązki organów administracji oraz odpowiedzialność i sankcje. Ochrona przed hałasem według wymienionej ustawy polega na zapewnieniu jak najlepszego stanu akustycznego środowiska, w szczególności poprzez: utrzymanie poziomu hałasu poniżej dopuszczalnego lub co najmniej na tym poziomie i zmniejszanie poziomu hałasu co najmniej do dopuszczalnego, gdy nie jest on dotrzymany. Ustawa charakteryzuje wskaźniki hałasu w sposób następujący:
- LDWN – długookresowy średni poziom dźwięku A wyrażony w decybelach (dB), wyznaczony w ciągu wszystkich dób w roku, z uwzględnieniem pory dnia (rozumianej jako przedział czasu od godz. 6.00 do godz. 18.00), pory wieczoru (rozumianej jako przedział czasu od godz. 18.00 do godz. 22.00) oraz pory nocy (rozumianej jako przedział czasu od godz.22.00do godz.6.00),
- LN – długookresowy średni poziom dźwięku A wyrażony w decybelach (dB), wyznaczony w ciągu wszystkich pór nocy w roku (rozumianych jako przedział czasu od godz. 22.00 do godz.6.00),
2) wskaźniki hałasu mające zastosowanie do ustalania i kontroli warunków korzystania ze środowiska w odniesieniu do jednej doby:
- LAeq D – równoważny poziom dźwięku A dla pory dnia (rozumianej jako przedział czasu od godz. 6.00 do godz. 22.00),
- LAeq N – równoważny poziom dźwięku A dla pory nocy (rozumianej jako przedział czasu od godz. 22.00 do godz. 6.00)
W efekcie powstania ustawy zostało opublikowanych wiele rozporządzeń dokładnie regulujących poszczególne zagadnienia ochrony środowiska przed hałasem. Ministra Środowiska określił w drodze rozporządzenia z dnia 14 czerwca 2007 r. zróżnicowane dopuszczalne poziomy hałasu w zależności od obiektu, pory dnia oraz terenu. Wyróżniono tereny przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową, pod szpitale i domy opieki społecznej, pod budynki związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, na cele uzdrowiskowe, na cele rekreacyjno-wypoczynkowe a także na cele mieszkaniowo-usługowe. Istotne jest również Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 września 2001 r. w sprawie wysokości jednostkowych stawek kar za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu.
Do istotnych aktów prawnych odnośnie ustawy – Prawo ochrony środowiska należy również rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 17 stycznia 2003 r. odnośnie rodzajów wyników pomiarów związanych z eksploatacją dróg, linii kolejowych, linii tramwajowych, lotnisk i portów. Przekazuje się je właściwym organom ochrony środowiska. Na podstawie tych badań sporządza się rejestr informacji o stanie akustycznym środowiska. W przypadku stwierdzenia przez organ ochrony środowiska, że poza danym zakładem, w wyniku jego działalności przekroczone są dopuszczalne poziomy hałasu, wydaje on decyzję o dopuszczalnym poziomie hałasu. Za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu uznaje się przekroczenie wskaźników LAeq D bądź LAeq N.