Definicja i tworzenie spółki komandytowej

Share on facebook
Facebook
Share on google
Google+
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

Spółka komandytowa jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną (art. 331 Kodeksu Cywilnego), czyli jest tzw. „ułomną osobą prawną”. Przepisem prawnym, który spółce komandytowej przyznaje zdolność prawną, jest art. 8 Kodeksu Spółek Handlowych, który wskazuje, że „spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana”. Spółka posiada więc zdolność prawną, zdolność do czynności prawnych, zdolność sądową. Jest ona odrębnym od wspólników podmiotem prawa, wyposażonym we własny majątek, którym odpowiada za zobowiązania. Spółka jest też przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów KC (art. 431 KC), ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym i innych ustaw.
Tworzenie spółki

Można wyróżnić dwa tryby:
1) poprzez zawarcie umowy spółki i wpis do KRS (tryb pierwotny),
2) poprzez przekształcenie (tryb wtórny).

W zakresie trybu wtórnego mamy dwie możliwości, bo:
a) każda inna spółka handlowa może być przekształcona w spółkę komandytową na zasadzie dobrowolności,
b) mamy też szczególny przypadek, kiedy spółka komandytowa powstaje na żądanie spadkobiercy (spadkobierców) wspólnika spółki jawnej w trybie art. 583 KSH, kiedy to spadkobiercy domagają się przekształcenia spółki jawnej w spółkę komandytową i przyznania im statusu komandytariusza.

Art. 583. § 1. W przypadku śmierci wspólnika spółki jawnej jego spadkobierca może żądać przekształcenia tej spółki w spółkę komandytową i przyznania statusu komandytariusza. Spółka powinna uwzględnić żądanie spadkobiercy zmarłego wspólnika, chyba że pozostali wspólnicy podejmą uchwałę o rozwiązaniu spółki.
§ 2. Żądanie spadkobiercy zmarłego wspólnika uważa się również za uwzględnione, gdy pozostali wspólnicy powzięli uchwałę o przekształceniu spółki jawnej w spółkę komandytowo-akcyjną, przyznając temu spadkobiercy status akcjonariusza tej spółki.
§ 3. Spółka, uwzględniając żądanie spadkobiercy zmarłego wspólnika, powinna wykonać obowiązki, o których mowa w art. 557-561.
§ 4. Spadkobierca może zgłosić żądanie w terminie sześciu miesięcy, licząc od dnia stwierdzenia nabycia spadku.
§ 5. Jeżeli w terminie, o którym mowa w § 4, spadkobierca uzyska status komandytariusza lub akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej albo w tym czasie spółka zostanie rozwiązana, odpowiada on za zobowiązania spółki dotychczas powstałe jedynie według przepisów prawa spadkowego.

Jeżeli chodzi o pierwotny tryb tworzenia spółki, umowa spółki musi być zawarta w formie aktu notarialnego. Powinna ona określać m.in.:

– strony, czyli wspólników przyszłej spółki

Zawsze musi być przynajmniej jeden komplementariusz i przynajmniej jeden komandytariusz, choć może ich być oczywiście więcej. Zarówno komplementariuszem, jak i komandytariuszem może być każdy podmiot prawa cywilnego, a więc osoba fizyczna, osoba prawna oraz „ułomna osoba prawna”. Ta kwestia wywoływała rozbieżności (chodzi o osoby prawne oraz „ułomne osoby prawne”) na gruncie przepisów Kodeksu handlowego, czyli przed 2001 r. Obecnie nie ulega wątpliwości, że wszystkie podmioty prawa cywilnego mogą być wspólnikami. Jeżeli chodzi o uczestnictwo osób prawnych, to potwierdzają to wyraźnie przepisy o firmie spółki komandytowej (art. 104 § 3 KSH). Wskazują one, w jaki sposób należy tworzyć firmę spółki komandytowej z udziałem osób prawnych. Można spotkać głosy (nieliczne), że jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, lecz wyposażone w zdolność prawną, nie mogą być wspólnikami spółki komandytowej. Przyznanie jednak im zdolności prawnej na gruncie art. 8 KSH przesądza o tym, że mogą one uczestniczyć w każdej spółce jako wspólnicy i te wątpliwości są raczej nieuzasadnione.

More to explorer