Prawo europejskie ma trzy znaczenia:
1. Najszersze (tzw. sensu largissimo) – w znaczeniu najszerszym jest to prawo rozumiane jako międzynarodowe prawo regionalne, czyli jak sama nazwa wskazuje prawo Europy i tu mamy Radę Europy oraz Unię Europejską. To są dwa zupełnie osobne podmioty.
2. Szerokie (tzw. sensu largo) – w znaczeniu najczęściej używanym obecnie to jest po prostu prawo Unii Europejskiej. W tym ujęciu prawo Rady Europy jest traktowane jako prawo międzynarodowe.
3. Ścisłe (tzw. sensu stricto) – w znaczeniu funkcjonującym do niedawna, czego odczuwamy skutki, obecnie rozumiane jest jako prawo wspólnotowe. Coś co na początku było zwane Europejska Wspólnota Gospodarcza, później Wspólnota Europejska i Traktat Lizboński wchodząc w życie w dniu 1 grudnia 2009 r. ustalił, że nie ma już Wspólnot Europejskich; wszystko nazywa się teraz Unią Europejską. Tam gdzie orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości posługuje się przymiotnikiem wspólnotowy, to się teraz zamienia na unijny.
Z drugiej strony mamy w obrocie prawnym akty prawa wspólnotowego, które nie zostały uchylone. Dyrektywa prawa wspólnotowego, jeżeli weszła w życie przed dniem 01.12.2009 r. to nadal obowiązuje, jeżeli nie została uchylona czy zmieniona. Prawo wspólnotowe jako nowe już nie powstaje, ale obowiązuje to powstałe wcześniej. Przykładem jest dyskusja prawno-polityczna o umowie gazowej, że ona jest niezgodna z prawem wspólnotowym, gdyż dotyczy ona regulacji, które kiedyś Wspólnota regulowała. Warto też wiedzieć, że prawo wspólnotowe, dopóki było wyodrębniane osobno jako podporządek Unii Europejskiej, to stanowiło tak naprawdę najszerszą, najważniejszą część całego prawa unijnego. Teraz to ujednolicono i wszystko jest prawem unijnym, a ta część, która dawniej była tzw. I filarem Unii Europejskiej wciąż stanowi znaczną większość regulacji prawnych.