Dziedziczenie, czyli przekazanie w spadku majątku, może być zasądzone tytułem stosownego dokumentu, jaki stanowi testament (mamy wówczas do czynienia z dziedziczeniem testamentowym), oraz może być ono regulowane ustawą (dziedziczenie ustawowe).
Dziedziczenie testamentowe ma zawsze pierwszeństwo nad dziedziczeniem ustawowym i nie znajduje ono zastosowania tylko w przypadku, gdy testament nie został sporządzony. Najpopularniejszym rodzajem testamentu jest dokument sporządzony własnoręcznie – holograficznie. Inną formą jest testament allograficzny, w którym testator, w obecności dwóch świadków, może oświadczyć swoją ostatnią wolę ustnie wobec uprawnionych do tego osób. Z czynności tej najczęściej sporządza się protokół, który jest następnie podpisywany przez testatora, świadków i osobę, wobec której wola została oświadczona. W chwili gdy istnieje zagrożenie rychłej śmierci spadkodawcy, może on oświadczyć ostatnią wolę ustnie, przy obecności co najmniej trzech świadków. Taki rodzaj testamentu, tzw. testament szczególny, traci moc z upływem sześciu miesięcy od ustania okoliczności, które uzasadniały niezachowanie formy testamentu zwykłego, chyba że spadkodawca zmarł przed upływem tego terminu. Spadkodawca może dysponować swoim majątkiem przekazując go w całości jednej osobie, bądź kilku osobom.
Aby było możliwe odwołanie testamentu, konieczne jest wykonanie jednej z następujących czynności: sporządzenie nowego testamentu, przy jednoczesnym zaznaczeniu, jakie treści poprzedniego testamentu ulegają odwołaniu, zniszczenie lub pozbawienie go cech nadających mu ważność, dokonanie w testamencie zmian, z których wynika wola odwołania postanowień spadkodawcy.
Unieważnienie testamentu jest zasadne, gdy: został on sporządzony w stanie wyłączającym świadomość oraz możliwość swobodnego decydowania jednostki, gdy został sporządzony pod wpływem błędu lub przymusu.
W przypadku, gdy spadkodawca nie pozostawił testamentu, bądź dokument ten jest nieważny, obowiązuje dziedziczenie ustawowe. Krąg spadkobierców wyznaczonych ustawą, stanowią w pierwszej kolejności zstępni – dzieci, wnuki, prawnuki oraz małżonek. Dziedziczą oni w częściach równych, jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku ( Art.931 kc). W przypadku braku zstępnych i małżonka spadkodawcy cały spadek przypada jego rodzicom. Jeżeli jedno z rodziców spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada rodzeństwu spadkodawcy w częściach równych. Gdy spadkodawca nie miał żadnych bliskich, jego majątek trafia do gminy.
Istotną kwestią jest fakt, że w skład dziedziczonego spadku wchodzą także długi zmarłego. W jaki sposób będą one spłacane przez spadkobiercę, zależy od sposobu przyjęcia spadku (przyjęcie wprost, przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza, odrzucenie spadku). Na złożenie oświadczenia spadkobierca ma 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o śmierci spadkodawcy. W przypadku braku oświadczenia – spadek z mocy prawa zostaje przyjęty wprost.