Zasady ponoszenia kosztów procesu w postępowaniu cywilnym cz.II

Share on facebook
Facebook
Share on google
Google+
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

Przepis art.101 K.p.c. mówi o zwrocie kosztów: „zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu”. Oznacza to, że pozwany nie dał powodu w sądzie do wytoczenia powództwa jeśli jego stosunek wobec roszczenia powoda usprawiedliwia wniosek (oceniony przez sąd zgodnie z doświadczeniem życiowym), że powód uzyskałby zaspokojenie swego roszczenia bez  wytoczenia powództwa.
Podobnie przepis art. 103 K.p.c. , który mówi, że „niezależnie od wyniku sprawy sąd może włożyć na stronę lub interwenienta obowiązek zwrotu kosztów, wywołanych ich niesumiennym lub oczywiście niewłaściwym postępowaniem”. Koszty o których mowa związane są przede wszystkim z uchyleniem się przez stronę od wyjaśnień lub złożenia wyjaśnień niezgodn ych z prawdą, zatajenia prawdy lub opóźnienia w powołaniu dowodów. Koszty te mogą dotyczyć również nieusprawiedliwionej odmowy poddania się mediacji, na którą obydwie strony wcześniej się zgodziły.
Wyjątkiem od zasady odpowiedzialności za wynik sprawy (art. 98 K.p.c.) jest zasada słuszności, która została określona w przepisie art. 102 K.p.c. Zgodnie z tym przepisem sąd w wypadkach szczególnie uzasadnionych (których przepisy nie konkretyzują) może zasądzić od przegranej strony tylko zapłatę za część kosztów lub w ogóle jej nie obciążać kosztami.
Omawiając zasady ponoszenia kosztów w postępowaniu cywilny należy określić, że sąd może również zasądzić zwrot kosztów związanych z rażącą winą świadka, biegłego, pełnomocnika lub przedstawiciela ustawowego. Do zachowań, które należy uznać za rażącą winę należą:

  • nieusprawiedliwione niestawiennictwo świadka,
  • samowolne oddalenie się świadka z sądu,
  • nieuzasadnioną odmowę zeznań lub przyrzeczenia,
  • nieusprawiedliwione niestawiennictwo biegłego, nieuzasadnioną odmowę złożenia przyrzeczenia lub opinii albo nieusprawiedliwione złożenie opinii.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 K.p.c.).
Jeśli strona uprawniona do zwrotu kosztów procesu nie dostarczy przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia kończącego sprawę spisu kosztów albo nie zgłosi wniosku o przyznanie kosztów według norm przepisanych roszczenie o zwrot kosztów procesu wygasa. W przypadku gdy strona działa bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika patentowego o kosztach należnych stronie sąd orzeka z urzędu (art. 109 K.p.c.).
Opisane w dwóch częściach przepisy dotyczące rozdziału kosztów procesu w postępowaniu cywilnym różnią się od przepisów obowiązujących w postępowaniu z zakresu prawa pracy oraz ubezpieczeń społecznych.

More to explorer