Przepis ustawy o komornikach niezgodny z Konstytucją

Share on facebook
Facebook
Share on google
Google+
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

4 lipca 2012 r. wszedł w życie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 26 czerwca 2012 r., sygn. akt P 13/11 (Dz.U. 2012, poz. 759), w którym to wyroku Trybunał uznał, że w pewnej części art. 49 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o komornikach sądowych i egzekucji jest niezgodny z Konstytucją RP.

W wyroku z 26 czerwca 2012 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 49 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji przez to, że w każdym wypadku umorzenia na podstawie art. 823 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego zawieszonego wcześniej postępowania egzekucyjnego przewiduje pobieranie od dłużnika opłaty stosunkowej w wysokości nie niższej niż 1/10 wysokości przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, jest niezgodny z art. 2 konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że poddany kontroli przepis jest niezgodny z zasadą przyzwoitej legislacji. W wypadkach, w których komornik po wszczęciu postępowania egzekucyjnego a przed jego zawieszeniem przedsięwziął czasochłonne i pracochłonne czynności zmierzające do wyegzekwowania roszczenia, powinien mieć prawo do opłaty egzekucyjnej. Trybunał Konstytucyjny negatywnie ocenił natomiast przyjętą w poddanym kontroli przepisie regułę, zgodnie z którą komornik pobiera opłatę stosunkową odniesioną do wysokości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania w każdym wypadku umorzenia postępowania wobec bezczynności wierzyciela po jego wcześniejszym zawieszeniu stwierdzając, że nie ma oparcia ani w konstrukcji ustawy o komornikach ani w aksjologii konstytucyjnej. Jak wskazał, z perspektywy konstytucyjnej zastrzeżenia budzi wprowadzenie dodatkowego dolnego progu opłaty egzekucyjnej w wysokości 1/10 przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.

More to explorer