Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy zna kilka przypadków szczegolnych ograniczeń w wykonywaniu władzy rodzicielskiej:
1. Jeśli władza przysługuje obojgu rodzicom, ale nie pozostają oni w związku małżeńskim, to sąd może (ale zazwyczaj tak robi) powierzyć wykonywanie jednemu z rodziców, a drugiego rodzica władzę ogranicza do określonych obowiązków. Żaden z rodziców nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej.
Różne kryteria mają w powyższym przypadku decydujące znaczenie – przyjmuje się tutaj, aby:
a) dziecko w okresie najmłodszym pozostawało z matką
b) rodzeństwo wychowywało się razem.
Swoją rolę mogą odgrywać kwestie bytowe, choć dysproporcje można wyrównać odpowiednimi alimentami.
Jeżeli sąd powierzył wykonywanie władzy jednemu rodzicowi, a jego władza wygaśnie (np. poprzez śmierć czy ubezwłasnowolnienie), to władza w pełni odżywa u drugiego z rodziców.
2. Jeśli rodzice wykonują władzę nad ubezwłasnowolnionym całkowicie dzieckiem, to podlegają ograniczeniom jak opiekun.
3. Odrębnie regulowana jest kwestia osobistej styczności – pozbawienie władzy lub inne środki nie wyłączają tego prawa; sąd opiekuńczy może jednak ingerować i w tą sferę w dwu przypadkach:
a) pełny zakaz – w stosunku do rodziców pozbawionych władzy rodzicielskiej oraz gdy zagraża dobru dziecka lub go narusza, to wówczas wszelkie postaci osobistej styczności są zakazane
b) ograniczenie styczności (bez zakazu) – w przypadku, gdy wymaga tego dobro dziecka.
Warunkiem bezwzględnym jest uprzednie pozbawienie lub ograniczenie (rodzina) władzy rodzicielskiej. Taki zakaz nie jest bliższym określeniem rodzaju warunków wykonywania władzy przy jej ograniczeniu.
Prawo osobistej styczności przysługuje też dziecku wobec rodziców, ale trudno to wyegzekwować. Podobne przepisy obowiązują w stosunku do pozostałych krewnych. Nie mniej zdarzały się sprawy, gdzie sąd np. zabraniał styczności z innymi członkami rodziny (gdy mieli zły wpływ) lub dopuszczał nakaz umożliwienia kontaktu np. z dziadkami.