Ograniczenie władzy rodzicielskiej nie jest pojęciem ustawowym, ale przyjętym potocznie.
Zasadniczą rolę odgrywa tutaj tzw. zarządzenie opiekuńcze – przewidziane w art. 109 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego (KRO). Generalnie sąd może wydać jakiekolwiek zarządzenie biorąc pod uwagę oczywiście dobro dziecka, gdyż wydaje się je, jeśli dobro to jest zagrożone. Podobnie jak inne środki związane z władzą rodzicielską, nie jest to represja w stosunku do dziecka, ale środek zmierzający do jego ochrony. Ma też służyć jako pomoc rodzicom, którzy nie dają sobie rady.
Przepis powyższy przykładowo wymienia:
1. Zobowiązanie rodziców oraz małoletniego do określonego postępowania (np. nawiązania kontaktu ze szkołą) z jednoczesnym wskazaniem sposobu kontroli wydanych zarządzeń
2. Określenie jakie czynności nie mogą być wykonywane przez rodziców bez zezwolenia sądu lub poddanie rodziców ograniczeniom jakim podlega opiekun.
3. Poddanie wykonywania władzy rodzicielskiej stałemu nadzorowi kuratora.
4. Skierowanie małoletniego do organizacji lub instytucji powołane do przygotowania zawodowego lub innej placówki
5. Powierzenie zarządu ustalonemu kuratorowi.
6. Zarządzenie umieszczenia małoletniego w rodzinie zastępczej lub placówce opiekuńczo – wychowawczej.
Ten ostatni punkt to największa ingerencja, gdyż jest to praktyczne odseparowanie od rodziców, choć zachowują oni władzę rodzicielską i mają obowiązek interesowania się nim.
Jeśli sąd ustanowi ograniczenie w postaci rodziny zastępczej, to powiadamia właściwą jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, która udziela rodzicom odpowiedniej pomocy i składa sądowi sprawozdania z sytuacji rodziny i dokonywanej pomocy. Sąd może także w tym przypadku rozważyć ustanowienie kuratora do kontroli wykonywanej władzy rodzicielskiej.
Sąd może rozdzielić rozkład obowiązków pomiędzy rodzinę (jednostkę organizacyjną) a rodziców. Jeśli tego nie zrobi, to bieżącą pieczę oraz reprezentowanie w dochodzeniu świadczeń przeznaczonych na zaspokajanie jego potrzeb przejmuje rodzina (jednostka organizacyjna). Pozostałe obowiązki spoczywają na rodzicach. Szczegóły związane z rodzinami zastępczymi regulują odrębne przepisy
To są oczywiście takie trwałe środki. Sąd może zarządzić także środki doraźne, które nakazują dokonanie konkretnej czynności (jak np. zobowiązanie rodziców do skierowania dziecka na leczenie).