Stosunek norm pracy do wynagrodzenia i ochrona wynagrodzenia za pracę

Share on facebook
Facebook
Share on google
Google+
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

Art. 83 Kodeksu Pracy (KP) dotyczy norm pracy, wg których ustalane jest wynagrodzenie za pracę, te kwestie zostały wyłączone z właściwości sądów pracy.
Art. 83. § 1. Normy pracy, stanowiące miernik nakładu pracy, jej wydajności i jakości, mogą być stosowane, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy.
§ 2. Normy pracy są ustalane z uwzględnieniem osiągniętego poziomu techniki i organizacji pracy. Normy pracy mogą być zmieniane w miarę wdrażania technicznych i organizacyjnych usprawnień zapewniających wzrost wydajności pracy.

§ 3. Przekraczanie norm pracy nie stanowi podstawy do ich zmiany, jeżeli jest ono wynikiem zwiększonego osobistego wkładu pracy pracownika lub jego sprawności zawodowej.
§ 4. O zmianie normy pracy pracownicy powinni być zawiadomieni co najmniej na 2 tygodnie przed wprowadzeniem nowej normy.
 
 Ochrona wynagrodzenia za pracę

Art. 84 KP stanowi, że pracownik nie może zrzec się prawa do wynagrodzenia ani przenieść tego prawa na inną osobę. Zasadą jest, że wynagrodzenie jest wypłacane do rąk pracownika, inaczej mówiąc istnieje zakaz zawierania umów, których przedmiotem byłoby dysponowanie przez pracownika prawem do wynagrodzenia, co w istocie dotyczy umów o zwolnienie z długu (art. 508 Kodeksu Cywilnego); nie może być tak, by wynagrodzenie pracownika przelewane było na rzecz niedoboru (np. sprzątaczka w spółdzielni mieszkaniowej nie otrzymuje wynagrodzenia do rąk, ponieważ ma zaległości czynszowe i jej wynagrodzenie jest przeksięgowywane automatycznie na rzecz spółdzielni). Pracownik może wystąpić w takiej sytuacji z roszczeniem z art. 471 Kodeksu Cywilnego w związku z art. 300 KP twierdząc, że umowa o pracę nie jest w sposób należyty wykonywana, gdyż nie otrzymuje wynagrodzenia za pracę w sposób opisany w art. 84 kp. Pracodawca naruszając ten przepis dopuszcza się uchybienia karno-administracyjnego, ponosi odpowiedzialność opisaną w art. 282 § 1 pkt 1 KP (Kto, wbrew obowiązkowi: 1) nie wypłaca w ustalonym terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi rodziny pracownika, wysokość tego wynagrodzenia lub świadczenia bezpodstawnie obniża albo dokonuje bezpodstawnych potrąceń, podlega karze grzywny od 1 000 zł do 30 000 zł.).

More to explorer