Ustawa Prawo upadłościowe i naprawcze podzielona jest na 6 części, gdzie zasadnicze części są 4 obejmujące postępowania upadłościowe w szerokim tego słowa znaczeniu, część 5 to przepisy karne (mają one głównie zabezpieczyć właściwy przebieg postępowania), wreszcie część 6 przepisy przejściowe i końcowe. Decydujące kiedy stosujemy przepisy aktualnej ustawy z 2003 r., a kiedy starej ustawy z 1934 r. jest data ogłoszenia upadłości. Jest tu również przepis, który wskazuje jak należy rozumieć użyte w innych ustawach pojęcia upadłości bądź układu i tutaj zasada, że o ile w innych przepisach dotychczasowych jest mowa o postępowaniu układowym, to należy przez to rozumieć, że jest to mowa o postępowaniu upadłościowym z możliwością zawarcia układu, a jeżeli jest mowa o postępowaniu upadłościowym, to jest to mowa o postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku upadłego.
Pierwsze cztery części regulują:
Dział I – cześć ogólna prawa upadłościowego – ona reguluje postępowanie w zakresie rozpatrzenia wniosku o ogłoszenie upadłości czyli tzw. postępowanie w przedmiocie ogłoszenia upadłości: kwestia zdolności upadłościowej, podstaw ogłoszenia upadłości, właściwości sądów, procedury dotyczącej tego postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości.
Postępowanie w przedmiocie ogłoszenia upadłości jest jak gdyby odrębnym etapem postępowania.
O ile postępowanie upadłościowe to jest jakieś wyodrębnione postępowanie z innych postępowań, o tyle w samym postępowaniu upadłościowym wyróżnia się odrębne postępowania zwane odrębnymi trybami, etapami postępowania. To są oddzielne postępowania. W sensie szerokim one są postępowaniem upadłościowym, ale w znaczeniu ścisłym mogą to być postępowania zupełnie niezwiązane z ogłoszeniem upadłości danego dłużnika np. postępowanie w przedmiocie orzeczenia zakazu prowadzenia działalności gospodarczej.
To postępowanie jest uregulowane w części pierwszej, nie musi się jednak toczyć w ramach ogłoszonej upadłości. Może się zdarzyć, że wniosek o ogłoszenie upadłości nie został złożony, ale samo postępowanie w stosunku do dłużnika lub osób reprezentujących takiego dłużnika się wszczyna i w konsekwencji doprowadza się do orzeczenia zakazu. Wówczas upadły nie występuje w takim postępowaniu. Nie mamy do czynienia z syndykiem, sędzią komisarzem. Jest to jednak postępowanie uregulowane ustawą Prawo Upadłościowe i Naprawcze.