22 maja 2012 r. wszedł w życie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 maja 2012 r., sygn. akt K 7/10 (Dz.U. 2012, poz. 562). Postanowił on m.in. że art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw jest niezgodny z Konstytucją RP. Przepis ten stanowił, że wnioski złożone na podstawie przepisów art. 65a Prawa o ustroju sądów powszechnych i art. 11a ustawy o prokuraturze przed uchyleniem tych przepisów rozpatruje się na podstawie tych uchylonych przepisów. Przepisy te stanowiły o wnioskach o powołanie na stanowiska sędziowskie bądź prokuratorskie wyższego rzędu składane przez sędziów czy prokuratorów niższego rzędu. Trybunał Konstytucyjny uznał, że właśnie przepis art. 4 pkt 3 powyższej ustawy jest niezgodny z Konstytucją z uwagi na wywodzoną z art. 2 (zasada demokratycznego państwa prawa) zasadę dostatecznej określoności. Przepis ten zatem nie był dostatecznie sprecyzowany, ażeby mógł obowiązywać.