Elektroniczny instrument płatniczy

Elektroniczny instrument płatniczy to każdy instrument płatniczy, również i ten z dostępem do środków pieniężnych na odległość. Dzięki niemu posiadacz może dokonywać operacji na elektronicznym pieniądzu przy użyciu elektronicznych nośników informacji bądź identyfikację posiadacza konieczną do dokonania operacji.Takimi instrumentami płatniczymi są karty płatnicze oraz pieniądz elektroniczny. Umowa o elektroniczny instrument płatniczy pomiędzy wydawcą a posiadaczem zawierana jest w formie pisemnej. Wymóg ten nie dotyczy umowy o instrument pieniądza elektronicznego na okaziciela.
Zgodnie z przepisami prawa bankowego karta płatnicza to karta identyfikująca wydawcę oraz uprawnionego posiadacza. Uprawnia do wypłaty gotówki albo do dokonywania zapłaty. W przypadku karty wydanej przez bank albo też instytucję która jest na podstawie ustawy upoważniona do udzielania kredytu jest to również karta uprawniająca do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu.
Do kart płatniczych zalicza się: karty kredytowe – ich wydanie wiąże się z przyznaniem przez bank limitu kredytowego, z kolei operacje których dokonuje posiadacz karty rozliczane są w ciężar limitu. Karty obciążeniowe – przy pomocy takich kart bank udziela limitu wydatków. W odróżnieniu od kart kredytowych, karty obciążeniowe są związane z kontem, z którego w danych odstępach czasu pobierana jest kwota pokrywająca kwotę wydatków za poprzedni okres rozliczeniowy łącznie z ewentualnymi prowizjami. Jest jeszcze jeden rodzaj kart płatniczych – karty debetowe wydawane są do rachunku bankowego. Służą obciążeniu konta posiadacza na kwotę transakcji w trakcie jej wykonywania. Kwota transakcji nie może przekroczyć stanu środków jakie są dostępne na koncie.
Z koeli pieniądz elektroniczny to ,,wartość pieniężna” przechowywana na elektronicznym nośniku informacji, będąca zarazem elektronicznym odpowiednikiem monet i banknotów. Wartość pieniądza elektronicznego jest zapisana na twardym dysku komputera bądź na mikroprocesorze zamieszczonym w karcie.
karta elektroniczna, zawierająca daną ,,wartość pieniężną” jest takim przykładem pieniądza elektronicznego. Jednym z rodzajów kart elektronicznych zawierających mikroprocesor jest z kolei tzw. karta przedpłacona czyli smart card. To karta płatnicza uproszczona. Posiadając taką kartę nie jest wymagane aby jej właściciel posiadał rachunek osobisty w banku. Ponadto nie przyznaje się jej posiadaczowi kredytu. Transakcje przy użyciu tej karty dozwolone są do wysokości salda znajdującego się na specjalnym, technicznym rachunku, który trzeba zasilać przed użyciem karty.
W prawie polskim znajdują się także przepisy związane z obowiązkami wydawcy karty w momencie jej utraty. W takim przypadku każdy wydawca karty jest zobowiązany do całodobowego przyjmowania zgłoszeń o jej utracie albo zniszczeniu. Podczas takiego zgłoszenia wydawca powinien zebrać informacje dotyczące numeru karty, okoliczności jej utraty bądź zniszczenia, jak również powinien zarejestrować datę oraz dokładną godzinę przyjęcia zgłoszenia. Konieczność wypływa z uwagi na to, iż nie rejestrując daty i godziny możemy obciążyć posiadacza karty potencjalnymi transakcjami niedokonanymi przez niego.
W przypadku utraty pieniądza elektronicznego, przepisy wprowadzają ograniczenia kwoty polegające na mechanizmie uniemożliwiającym jego przechowywanie o wartości większej niż 150 euro. Zmusza to posiadacza do dokonywania drobnych transakcji finansowych.