Zatrudnienie we własnej spółce z o.o.

Każdy wspólnik ze względu na posiadany udział, bądź udziałów uzyskuje corocznie dywidendę, która stanowi dochód w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych (art. 8) i podlega opodatkowaniu. Jednakże w sytuacji, gdy wspólnik wykonuje w spółce dodatkowe funkcje w ramach działalności w zarządzie danej spółki, czy też wykonywania innego rodzaju pracy powinien być on zatrudniony na podstawie umowy o prace lub cywilnoprawnej umowy, wtedy to będzie on uważany za pracownika w świetle art 16 ust 1 pkt 38 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wydatki na jego wynagrodzenie będą uważane za koszty uzyskania przychodów.
Najprostszym przypadkiem zawierania umowy o pracę, bądź innej cywilnoprawnej umowy spółki ze swoim wspólnikiem jest sytuacja, w której stronami umowy są spółka posiadająca większą ilość wspólników niż jeden oraz wspólnik, niebędącym członkiem zarządu. Umocowanym do zawarcia takiej umowy jest członek zarządu, uprawniony do reprezentacji spółki na podstawie umowy spółki.
Bardziej złożonym przypadkiem jest stan faktyczny, w którym spółka z.o.o. jest jednoosobowa, a przedmiotem umowy jest zatrudnienie jedynego wspólnika, będącego jednocześnie jednoosobowym zarządem. Umowa taka zgodnie z art 210 § 2 k.s.h. Powinna być zawarta w formie aktu notarialnego, a o dokonaniu takiej czynności notariusz powinien zawiadomić każdorazowo sąd rejestrowy przesyłając wypis aktu notarialnego. Jednakże nauka prawa prywatnego i orzecznictwo Sądu Najwyższego wyklucza zastosowanie tego przepisu do umowy o pracę, a czynność zawartą w takim trybie, nawet w przypadku wyznaczenia pełnomocnika do dokonania takiej czynności, uznaje za nieważną. Zawarcie więc takiej umowy jest niedopuszczalne w świetle art. 11 i 22 § 1 k.p, gdyż stanowiłoby umowę wspólnika ze samym sobą w świetle art. 108 k.c. i nie spełniała wymagań stawianych takiemu stosunkowi w świetle wymienionych przepisów kodeksu pracy.
Zawieranie umów przez spółkę, posiadającej więcej niż jednego wspólnika z członkami zarządu, a więc także nawiązywanie stosunku pracy, ze względu na potencjalnie istniejący konflikt interesów pomiędzy umawiającymi się podmiotami, zostało unormowane w art. 210 § 1 k.s.h.. Na mocy przywołanej regulacji w umowie między spółką a członkiem zarządu oraz w sporze z nim spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników. Rada nadzorcza może zawrzeć umowę samodzielnie, bez uchwały zgromadzenia wspólników. Pełnomocnikiem zaś może być także członek zarządu, który nie jest strona danej umowy. Umowa zawarta z pominięciem tego trybu jest bezwzględnie nieważna. Jeżeli dany członek zarządu zostanie odwołany uchwałą zgromadzenia wspólników ten tryb nie będzie już go dotyczył.
Członkowie zarządu posiadają, pomimo wyłączenia ich z grona osób mogących zawrzeć umowę w imieniu spółki z własną osobą, uprawnienie do dokonywania pozostałych czynności w sprawach z zakresu ich stosunku pracy ze spółką, na przykład mogą udzielać sobie urlopu, wpływać na wysokość wynagrodzenia.