Definicja inwestycji w świetle art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości kształtuje się następująco: inwestycje są to aktywa, które jednostka posiada w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych. Korzyści te mogą wynikać z przyrostu wartości tych aktywów, z uzyskania z nich przychodów w formie odsetek, dywidend (udziałów w zyskach) lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej. Do inwestycji można zaliczyć m.in.: papiery wartościowe, obligacje, lokaty terminowe. Od 1 stycznia 2009 r. do inwestycji jednostka może zaliczyć także nieruchomości przez siebie wytworzone oraz wartości niematerialne i prawne, które są przez nią posiadane w celu osiągnięcia korzyści, a niekoniecznie przez nią użytkowane. O tym, czy dany składnik aktywów mieści się w znaczeniu terminu inwestycje decyduje aktualny sposób jego wykorzystania, a nie cel nabycia. Nie ma zatem znaczenia czy dany składnik został zakupiony, otrzymany, czy też wytworzony. Jest to możliwe, dzięki zmianie w ustawie słowa „nabyte” na „posiadane”. Rozkładając definicję na części pierwsze, możemy podzielić inwestycje na trzy grupy, ze względu na formę realizacji korzyści ekonomicznych.
Po pierwsze rozróżniamy inwestycje, dzięki którym jednostka osiągnęła przychód z tytułu wzrostu ich wartości. Przychodem będzie to, co jednostka osiągnęła sprzedając inwestycję za cenę wyższą niż cena nabycia.
Po drugie – inwestycje, dzięki którym jednostka osiągnęła przychody w formie odsetek, dywidend lub innych form udziału w zyskach. Korzyści z inwestycji pojawiają się w tym wypadku w całym okresie utrzymywania inwestycji w podmiocie.
Po trzecie wyróżniamy inwestycje, dzięki którym jednostka osiągnęła przychody w formie innych pożytków, w tym również z transakcji handlowych.
Biorąc pod uwagę przedmiot inwestycji wyróżnia się inwestycje nie finansowe i finansowe. Wśród inwestycji nie finansowych wyróżnia się inwestycje w nieruchomości i inwestycje w wartości materialne i prawne. Inwestycje w nieruchomości to m.in.: inwestycje w grunty, budynki, budowle oraz stanowiące odrębną własność lokale czy w prawo wieczystego użytkowania gruntu. Inwestycje w wartości niematerialne i prawne to prawa majątkowe i inne prawa, które zazwyczaj oddane są do użytkowania innym podmiotom za odpłatnością.
Ponadto w ustawie o rachunkowości wyróżniamy inwestycje długoterminowe, w których jednostka uzyskuje korzyści przez czas dłuższy niż rok i krótkoterminowe, w których termin ten nie przekracza roku.
Podsumowując przed 1. stycznia 2002 roku za pojęciem inwestycji kryły się rzeczowe aktywa trwałe przeznaczone na potrzeby jednostki, służące jej do realizacji działalności statutowej (operacyjnej), wykorzystywane w produkcji, świadczeniu usług lub w celach administracyjnych, czyli obecnie tzw. środki trwałe w budowie. Następnie jednak wyłączono z kategorii środków trwałych pojęcie inwestycji, które zdefiniowano jako wszystkie posiadane przez jednostkę aktywa, które nie są wykorzystywane w jej działalności operacyjnej, ale służą osiąganiu korzyści ekonomicznych . Wśród aktywów zaliczanych do inwestycji można wymienić nieruchomości, lokaty terminowe, akcje, udziały, obligacje, opcje na akcje i wiele innych.