Dziedziczenie ustawowe

Podstawowe dwie zasady rządzące dziedziczeniem to dziedziczenie z mocy ustawy i z mocy testamentu. Zasadą naczelną jest, że każda osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych może rozporządzić swoim majątkiem na wypadek śmierci (czyli może spisać testament). Jeżeli tego nie uczyni dochodzi do dziedziczenia z ustawy. Trzeba jednak podkreślić, że warunkiem koniecznym do dziedziczenia z ustawy jest pozostawanie w związku małżeńskim z osobą zmarłą w chwili jej śmierci oraz, w innych przypadkach, spokrewnienie z nią w określonym stopniu pokrewieństwa.
Dziedziczenie ustawowe, czyli według przepisów ustawy (głównie przepisów Kodeksu Cywilnego) występuje w przypadku kiedy spadkodawca nie zostawił testamentu, bądź testament został unieważniony, np. z powodu braku podpisu na testamencie własnoręcznym. Dziedziczenie ustawowe może odnosić się do całego spadku albo do jego części. Reguły dziedziczenia ustawowego opierają się na stosunku pokrewieństwa, małżeństwa lub przysposobienia. Przepisy te określają  kolejność dziedziczenia, krąg spadkobierców i dzielą ich na grupy. W dziedziczeniu ustawowym spadek otrzymują więc spadkobiercy ustawowi: zstępni, małżonek, rodzice, rodzeństwo, zstępni rodzeństwa. Spośród nich zstępni i małżonek należą do pierwszej grupy dziedziczenia, natomiast pozostałe osoby stanowią drugą grupę.