Od 1999 r. zostało ustalone, iż spółka cywilna nie jest przedsiębiorcą, nie ma zdolności sądowej, procesowej, prawnej itp. Tylko przedsiębiorcy są stronami.
Umowa spółki cywilnej jest umową o wspólnym prowadzeniu działalności gospodarczej.
Nie jest ona podmiotem prawa ale ma nadany numer NIP, jest płatnikiem VAT, może być traktowana jako pracodawca.
Umowa zawarta przez wspólników tej spółki winna być zawarta na piśmie – forma „ad probationem” (czyli tylko dla celów dowodowych, jeśli nie ma zachowanej formy, to nie jesto ona nieważna), ale jeżeli jest zawierana między przedsiębiorcami nie występuje ta forma. Może zatem być zawarta ustnie i można dowodzić jej zawarcia wszelkimi środkami.
Elementy umowy spółki cywilnej:
1. Oznaczenie wspólników – osoby fizyczne, spółki handlowe i spółki kapitałowe, należy podać numery NIP, Regon.
2. Określić wspólny cel gospodarczy, czym będzie się zajmować.
3. Wkłady wspólników – na czym będzie polegać udział wspólnika w realizacji wspólnego celu – postać pieniężna lub rzeczową – albo na własność rzeczy albo do używania lub korzystania.
Jeżeli wkładem ma być nieruchomość – akt notarialny musi określać umowę spółki. Kontrowersja – wkład jako prowadzenie spraw spółki. Zasadniczo przyjmuje się, że nie może to być wkładem, bo to jego obowiązek.
4. Czas trwania umowy, jeżeli ma być zawarta na czas oznaczony, to trzeba to zaznaczyć.
5. Poza elementami fundamentalnymi – elementy fakultatywne. Mogą modyfikować to, co wynika z Kodeksu Cywilnego (KC). Nie wszystko można zmodyfikować np. art. 864 KC – Nie można wprowadzić innych zasad odpowiedzialności za zobowiązania spółki. Wprowadzona solidarna odpowiedzialność i nie można tego zmienić. Można zarazem określić sobie zasady regresu wewnątrz w spółce.
6. Nie można wyłączyć wspólnikowi udziału w zyskach, ale można zwolnić go od udziału w stratach. Nie zwalnia to z odpowiedzialności za długi. Nie można wyłączyć prawa do zysku wspólnikowi. Można te zyski podzielić nierówno.