Przykładem ograniczenia swobody umów z przepisów ogólnych jest instytucja wyzysku uregulowana w art. 388 Kodeksu Cywilnego (KC), która daje podstawę do sądowego modyfikowania treści zawartej umowy lub nawet unieważnienia, gdy dochodzi do wykorzystania przymusowego położenia lub trudnej sytuacji jednej ze stron.
Dochodzi wprawdzie do zawarcia umowy, jednakże jedna ze stron znajduje się w sytuacji niesprzyjającej. Jeżeli druga te okoliczności wykorzystuje i zastrzega niewspółmiernie wysokie świadczenie, to można domagać się orzeczenia korygującego treść lub unieważnienia, jeśli korekta nie wchodzi w grę. Orzeczenie sądu wywołuje skutki od dnia unieważnienia (ex nunc) i jest konstytutywne. Termin do dochodzenia roszczeń jest zawity i wynosi 2 lata.