15 listopada 2012 r. weszła w życie dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2012/29/UE z dnia 25 października 2012 r. ustanawiająca normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw oraz zastępująca decyzję ramową Rady 2001/220/WSiSW (Dz.UrzUEL.2012.315.57). Celem dyrektywy jest głównie zapewnienie, by ofiary przestępstwa otrzymały odpowiednie informacje, wsparcie i ochronę oraz by mogły uczestniczyć w postępowaniu karnym.
Wprowadzając tę dyrektywę do swojego porządku prawnego państwa członkowskie UE mają zapewnić, by ofiary były uznawane i by traktowano je z szacunkiem, w sposób taktowny, zindywidualizowany, profesjonalny oraz niedyskryminacyjny we wszelkich kontaktach ze służbami wsparcia ofiar lub służbami świadczącymi usługi w zakresie sprawiedliwości naprawczej, lub właściwymi organami działającymi w ramach postępowania karnego. Prawa mają być stosowane do ofiar w sposób niedyskryminacyjny, również niezależnie od ich prawa do pobytu. W przypadkach gdy ofiarą jest dziecko, w pierwszym rzędzie ma być brane pod uwagę najlepsze zabezpieczenie jego interesu, który należy ocenić indywidualnie dla każdego przypadku. Pierwszeństwo ma podejście dostosowane do dziecka, uwzględniające wiek dziecka, poziom jego dojrzałości, jego opinie, potrzeby i obawy. Dziecko i osoba sprawująca nad nim władzę rodzicielską lub inny przedstawiciel prawny dziecka, o ile takie osoby istnieją, mają być informowani o wszelkich środkach lub prawach adresowanych w szczególny sposób do dziecka.
Państwom członkowskim Unii Europejskiej wyznaczono czas na implementację (wprowadzenie do swojego prawa) tej dyrektywy do dnia 16 listopada 2015 r.