Sąd krajowy po to, aby mógł rozpoznawać sprawy w postępowaniu cywilnym, to musi mieć ogólną właściwość, kompetencję do rozpoznania i rozstrzygnięcia tej sprawy, dokonania innych czynności, które należą do postępowania cywilnego na swoim terytorium. Musi tutaj zachodzić jurysdykcja krajowa – sąd krajowy.
Jurysdykcja krajowa jest to ogólna właściwość sądu danego państwa do rozstrzygania i rozpatrywania spraw cywilnych. Jest to pojęcie szersze niż właściwość sądów w rozumieniu Kodeksu Postępowania Cywilnego (KPC). Właściwość miejscowa jak i rzeczowa to są różne pojęcia, ale pewne reguły dotyczące utrwalenia jurysdykcji, właściwości sądu są podobne.
Jurysdykcja krajowa to ogólna właściwość do tego, aby sądy danego państwa rozpoznawały sprawy cywilne na jego terytorium. Natomiast właściwość sądu to pojęcie, które ogranicza się do ustalenia, który z konkretnych sądów na terytorium danego Państwa jest kompetentny, właściwy do rozpoznania konkretnej sprawy.
Unormowane jest to w art. 1096 i następnych KPC – te unormowania dotyczące jurysdykcji są istotne z punktu widzenia sposobu udzielenia ochrony prawnej, bowiem od tego w którym Państwie toczy się postępowanie zależy z kolei stosowanie odpowiednich reguł kolizyjnych, czyli jakie prawo będzie stosowane przez ten sąd.
Wobec powyższego zachodzi konieczność rozgraniczenia zakresu działania wymiaru sprawiedliwości różnych państw.
Normy jurysdykcyjne z reguły przyjmują, regulują kompetencje jednego Państwa, ale zdarzają się tzw. sytuacje patologiczne tzn. takie, że strona może wybierać sobie sąd jakiegoś Państwa licząc, że tam te normy kolizyjne będą mu bardziej odpowiadały. Skoro strona ma takie możliwości prawne to dlaczego z niej nie korzystać.
Jurysdykcję krajową określa się za pomocą tzw. łączników jurysydykcyjnych, które są okolicznościami faktycznymi, które wiążą daną sprawę z porządkiem prawnym danego państwa.