28 maja 2012 r. zaczęła obowiązywać zmiana ustawy Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw z dnia 13 kwietnia 2012 r. (Dz.U. 2012, poz. 460). Dostosowuje ona polskie przepisy prawne do dyrektywy 2008/50/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy.
Wspomniana dyrektywa stanowi główny instrument prawny na szczeblu unijnym dotyczący zanieczyszczeń powietrza, ma na celu ochronę środowiska i zdrowia ludzkiego i odnosi się głównie do rozwiązań dotyczących drobnego pyłu zawieszonego PM 2,5, najgroźniejszej dla życia i zdrowia ludzi mieszaniny bardzo drobnych cząstek stałych i ciekłych (współodpowiedzialnych za astmę, alergie, zawały serca i przedwczesne zgony), w tym tlenków siarki, azotu i amoniaku.
Ustawa wprowadza kluczowe definicje w zakresie problematyki ochrony środowiska, w tym poziomu informowania (stężenia substancji w powietrzu, powyżej którego istnieje zagrożenie zdrowia ludzkiego wynikające z krótkotrwałego narażenia na działanie zanieczyszczeń wrażliwych grup ludności, w przypadku którego niezbędna jest natychmiastowa i właściwa informacja), krajowego celu redukcji narażenia, wskaźnika średniego narażenia dla miasta o liczbie mieszkańców większej niż 100 tysięcy i aglomeracji oraz udziału zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł naturalnych. Wprowadzenie nowego standardu jakości powietrza odnoszącego się do stężeń pyłu PM2,5 – dla celów oceny jakości powietrza – nastąpi przez określenie poziomu docelowego i dopuszczalnego dla pyłu PM2,5 w rozporządzeniu wydanym przez ministra właściwego do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, na mocy upoważnienia ustawowego zawartego w art. 86 ust.1 oraz art. 90 ust. 3 ustawy – Prawo ochrony środowiska, odpowiednio w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu oraz w sprawie dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu.
Nowe przepisy nakładają nowe obowiązki na organy jednostek samorządu terytorialnego, przede wszystkim zobowiązują do przygotowywania programów ochrony powietrza oraz planów działań krótkoterminowych przez zarząd województwa oraz określania przez sejmik województwa, w drodze uchwały tychże programów i planów. Ponadto organy wykonawcze gmin (wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta) zobowiązane zostały do opiniowania wskazanych projektów oraz planów i ich realizacji. Wojewoda wraz z wojewódzkim inspektorem ochrony środowiska sprawować ma nadzór nad terminowym uchwalaniem programów oraz planów. Inspekcja Ochrony Środowiska została natomiast zobowiązana do prowadzenia pomiarów i oceny jakości powietrza, jak również kontroli nad wykonaniem i realizacją programów oraz planów.
Źródło: www.nieruchomosciiprawo.pl
Niektóre przepisy noweli w zakresie kar i nadzoru wojewody nad częścią zadań określonych w ustawie weszły w życie już 1 maja 2012 r., natomiast przepisy dotyczące publikowania informacji o stanie jakości powietrza wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.
