Alimenty (z łac. alimentum – pokarm, od alere – karmić, żywić) to świadczenia uiszczane na rzecz osoby fizycznej, do których zrealizowania zobowiązania jest inna osoba fizyczna. Świadczenia te mogą wynikać z pokrewieństwa, powinowactwa, lub małżeństwa. Obowiązek alimentacyjny dotyczy w pierwszej kolejności rodziców dziecka. Gdy nie jest to możliwe, świadczenia te przechodzą na dalszych krewnych, dziadków, bądź rodzeństwo. Każdy taki przypadek jest indywidualnie rozpatrywany przez sądy rodzinne.
Obowiązek alimentacyjny nie dotyczy wyłącznie elementarnych potrzeb związanych np. z nabyciem żywności. Obecnie w zakres alimentów wchodzą ogólnie pojęte środki utrzymania oraz wychowania, potrzebne do zapewnienia: odzieży, mieszkania, usług medycznych, potrzeb kulturalnych i edukacyjnych.
Polskie prawo nie dysponuje żadnym przelicznikiem mającym określać wysokość świadczeń alimentacyjnych. Zarówno wiek dziecka jak i określone zarobki rodziców nie są brane pod uwagę. Od czego więc zależy obowiązek alimentacyjny?
Według art. 135 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego: zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.
§ 2. wskazuje iż: wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.
Wyżej wymienione osobiste starania mogą przybierać formę np. zawożenia dziecka do szkoły, zapewniania mu szczególnego rodzaju odpoczynku czy niestandardowych działań edukacyjnych.
Zasadną kwestią przy ustalaniu wysokości świadczeń alimentacyjnych jest założenie, że dziecko ma prawo do życia na równym standardzie z rodzicami. Można tu wymienić takie aspekty jak: warunki mieszkaniowe, żywność, rozwój, edukacja czy odpoczynek. Brane są więc pod uwagę realne potrzeby dziecka w odniesieniu do średniego poziomu życia w Polsce.
W przypadku, gdy kilkoro dzieci otrzymuje alimenty, ich wysokość przypadająca na każde dziecko powinna być równa, lub też mieć zbliżony poziom. Wyjątkiem jest sytuacja, w której dziecko posiada znacznie większe potrzeby materialne niż jego rodzeństwo, np. potrzeby związane z leczeniem i opieką medyczną