Również 24 lipca 2012 r. zaczął obowiązywać wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2012 r., sygn. akt K 14/12 (Dz.U. 2012, poz. 849). Trybunał stwierdził, że brak możliwości zaskarżenia postanowienia Państwowej Komisji Wyborczej do sądu w zakresie biernego prawa wyborczego jest niezgodny z konstytucją.
Trybunał uznał, że art. 218 § 2 zdanie drugie ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz. U. Nr 21, poz. 112, Nr 26, poz. 134, Nr 94, poz. 550, Nr 102, poz. 588, Nr 134, poz. 777, Nr 147, poz. 881, Nr 149, poz. 889, Nr 171, poz. 1016 i Nr 217, poz. 1281), w zakresie postanowienia Państwowej Komisji Wyborczej w sprawach, o których mowa w art. 215 § 4 tej ustawy (postanowienie o odmowie rejestracji kandydata, jeżeli kandydat nie posiada prawa wybieralności), jest niezgodny z art. 45 ust. 1 (prawo do niezawisłego, bezstronnego sądu) w związku z art. 77 ust. 2 (brak zamknięcia w drodze sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw) oraz w związku z art. 99 ust. 1 i 2 (wiek umożliwiający wybranie do Sejmu albo Senatu) Konstytucji.