Ogólne warunki umów nie mogą nakładać sankcji innych niż wynikające z przepisów prawa

Z orzeczenia wydanego przez Sąd Najwyższy w dniu 4 marca 2010 r. (I CSK 404/09) wynika, iż przedsiębiorca nie może w ogólnych wzorcach umów czy regulaminów nakładać na klienta opóźniającego się z zapłatą obciążeń innych niż wynikające z ogólnie obowiązujących przepisów.
Sprawa dotyczyła postanowień regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych dla klientów indywidualnych i takiegoż regulaminu dla klientów biznesowych, którymi posługiwała się spółka z o.o. Tele2, poprzednik prawny Neti SA.
Z regulaminów tych wynikało, że Tele2 była uprawniona do obciążenia klientów kosztami wezwania do zapłaty oraz kosztami postępowania windykacyjnego. Koszty tego wezwania określał cennik.
Sąd uznał wskazane postanowienia za niedozwolone. Zdaniem sądu Tele2 niejako z góry obciążyła konsumenta za odpowiedzialność za szkody wyrządzone zaleganiem z zapłata. Założyła, że występuje wówczas szkoda i wyręczyła ustawodawcę oraz sąd.
Sąd nie podzielił argumentu, że sam ustawodawca w podobnych sytuacjach obciąża dłużnika kosztami upomnienia. Zdaniem sądu ustawodawca ma na to podstawę ustawowa i konstytucyjną. Przedsiębiorca takich kompetencji nie ma i nie może zachowywać się jak ustawodawca i regulować odpowiedzialności odszkodowawczej w sposób sprzeczny z przepisami Kodeksu cywilnego traktującymi o tej odpowiedzialności. Przedsiębiorca może co najwyżej scedować wierzytelność na firmę windykacyjną, ale ta firma także musi działać w granicach prawa.