W doktrynie wyróżnia się wiele podziałów świadczeń. Poniżej są przedstawione najważniejsze:
Główne i uboczne. Główne to świadczenie, które decyduje o rodzaju zobowiązania. Jeśli z umowy, to jest to stanowiące element przedmiotowo istotny. Obok tego występują świadczenia uboczne np. odsetki. Jak głównym sprzedawcy jest wydanie towaru kupującemu, tak ubocznym może być np. określony sposób opakowania takiego towaru, dostarczenie w konkretne miejsce.
Jednorazowe, okresowe i ciągłe. Istotny w aspekcie przedawnienia. Świadczenia płatne w ratach nie są świadczeniami okresowymi. Świadczenia ciągłe – trzeba pamiętać, że 3651 Kodeksu Cywilnego (kc) – istnieje możliwość ich wypowiedzenia, nawet jak to nie wynika z umowy bądź przepisów. Chyba że jest to ograniczone przepisami szczególnymi, tak jak ma to miejsce w przypadku najmu lokalu mieszkalnego.
Podzielne i niepodzielne. Jest w art. 379 § 2 kc definicja – podzielne świadczenie występuje wtedy, gdy może być spełnione częściowo bez istotnej zmiany przedmiotu, bądź wartości.
Pieniężne i niepieniężne. Ponieważ duża część świadczeń ma charakter pieniężny, doczekały się one licznych regulacji. Strony mają swobodę wyboru w jakiej postaci – czy w gotówce czy w formie bezgotówkowej. Coraz częściej pojawiają się rozwiązania nakładającej obowiązek rozliczania się przy pomocy rachunków bankowych; tutaj tytułem przykładu należy wskazać art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą następuje przy pomocy rachunku bankowego przedsiębiorcy i tam są wskazane dwa warunki transakcje z innym przedsiębiorcą, gdy wartość transakcji przekracza 15 tys. euro. Wartość jest rozumiana jako sumę zapłaty wynikająca z jednej umowy. Nie jako dana, konkretna płatność, ale wartość kontraktu. Przepis niestety nie przewiduje sankcji za jego naruszenie, więc to w zasadzie sugestia ustawodawcy, co najwyżej może to być przedmiotem zainteresowania różnorakich służb. Przepis ma umożliwić kontrolę obrotu gotówkowego, żeby nie dochodziło do transakcji przy pomocy reklamówek wypełnionych pieniędzmi. Co i tak się zdarza – tego rodzaju regulacje powodują, że strony nie zawsze maja swobodę co do sposobu spełnienia świadczenia.