Poręczenie zwykłe a poręczenie wekslowe.

Wśród zabezpieczeń osobistych wyróżniamy poręczenie cywilne i poręczenie na wekslu (nazywane awalem), którego zasady stosowania są odmienne od standardowego poręczenia cywilnego. Poręczenie cywilne zostało szczegółowo omówione w art. 876-887 Kodeksu cywilnego. Natomiast poręczenie wekslowe regulują przepisy ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r.
Istotą poręczenia jest zobowiązanie się do zapłaty długu w przypadku, gdyby obowiązku tego nie spełniła osoba, za którą ręczymy. Zarówno w poręczeniu wekslowym, jak i cywilnym, można określić, za kogo chcemy poręczyć, a także wskazać maksymalną kwotę, do której możemy odpowiadać.
Podstawowe różnie pomiędzy poręczeniem wekslowym a zwykłym:
1) Poręczenie wekslowe jest nieodwołalne, podczas gdy poręczenie cywilne za dług przyszły można odwołać przed jego powstaniem.
2) Poręczenie wekslowe może być umieszczone wyłącznie na wekslu lub przedłużku, nie jest awalem poręczenie umieszczone na osobnym dokumencie, podczas gdy poręczenie cywilne może być umieszczone zarówno na umowie będącej źródłem długu, jak i na osobnym dokumencie. Jednakże umieszczenie poręczenia na osobnym dokumencie – na przykład na deklaracji wekslowej – może być uznane za poręczenie cywilne.
3) Jeśli osoba, za którą ręczymy na wekslu, nie spłaci swojego zobowiązania, wierzyciel nie ma obowiązku niezwłocznego informowania o tym poręczyciela, w przeciwieństwie do poręki cywilnej, gdzie taki obowiązek istnieje.
4) Analogicznie do powyższego: spłacając weksel jako poręczyciel nie mamy obowiązku informować o tym wystawcy, podczas gdy w przypadku poręczenia cywilnego poręczyciel powinien o fakcie spłaty wierzytelności powiadomić osobę, za którą ręczył.
5) Poręczenie wekslowe jest ważne nawet wówczas, gdy zobowiązanie wekslowe z jakichś przyczyn byłoby nieważne, z wyjątkiem wady formalnej, podczas gdy poręczenie cywilne jest ważne tylko na podstawie ważnej umowy. Na przykład: skuteczne będzie poręczenie wekslowe za osobę, której podpis został podrobiony, albo za osobę nieistniejącą. W takim przypadku za weksel będzie odpowiadał tylko poręczyciel. Nieskuteczne będzie poręczenie na dokumencie, który nie jest wekslem, na przykład nie zawiera bezwarunkowego przyrzeczenia zapłaty.
6) W przypadku poręczenia cywilnego, maksymalna wysokość długu przyszłego musi być z góry określona, w przypadku poręczenia wekslowego powszechnie uważa się, że konieczności określania wysokości długu nie ma, brak bowiem analogicznego z art. 878k Kodeksu cywilnego zapisu w prawie wekslowym. Tym samym poręczenie dane na wekslu in blanco bez wpisanej sumy wekslowej jest ważne, mimo że wysokość długu przyszłego nie jest jeszcze znana.
Poręczenie wekslowe jest uważane za znacznie bardziej rygorystyczne niż
zwykłe poręczenie. Jedynym dopuszczalnym sposobem ograniczenia poręczenia wekslowego jest jego zawężenie jedynie do części sumy wekslowej. Przy poręczeniu zwykłym zakres odpowiedzialności poręczyciela można ograniczać także na inne sposoby. Można np. wprowadzić wymóg, żeby wierzyciel najpierw spróbował przeprowadzić egzekucję z majątku dłużnika, a dopiero gdy ta okaże się bezskuteczna – z majątku poręczyciela. Można też w poręczeniu zwykłym ograniczyć je czasowo. Do udzielenia poręczenia wekslowego wystarczy sam podpis poręczyciela na przedniej stronie weksla. Jeśli poręczenie jest udzielane na odwrotnej stronie weksla, to oprócz podpisu poręczyciela powinno zawierać słowo „poręczam” lub równoznaczne.