prawo wekslowe – podstawy cz. 22

– klauzula  umiejscowienia   (inaczej domicyl,  domicyliat)  – Wskazuje osobę, u której ma nastąpić płatność.   Jeżeli  mamy  do  czynienia  z  wekslem  in blanco,  który  służy  na  zabezpieczenie  np.  kredytu,  to  każdy  bank  oczekuje  i  żąda  tego  od  klienta                   i ustala  z  klientem,  że  miejscem  płatności  tego  weksla  będzie  ten  właśnie  bank. Czyli  to  zobowiązanie  będzie  miało  charakter  długu  oddawczego.  Jeżeli  mamy  do  czynienia  z  wekslami,  które  są  w  obrocie,  czyli wekslami  pełnymi,  wtedy  zazwyczaj  ten  domicyliat,  to  jest  bank  w  którym  dłużnik  ma  rachunek.  Czyli             z  zasady  mamy  do  czynienia  z  długiem  odbiorczym.  To  wierzyciel  musi  tak  pokierować,  żeby  ten  weksel  dotarł  do  tego  banku   gdzie  jest  prowadzony  rachunek.   Jeżeli w  wekslu  wskazany  jest  bank,  to  wierzyciel  wekslowy  udaje  się  albo  bezpośrednio  do  tego  banku  wskazanego  jako  miejsce  płatności,  składa  tam  weksel  i  czeka,  albo  składa  weksel  w  banku,  w  którym   ma  prowadzony  rachunek.  Takie  złożenie  weksla  oznacza,  że weksel został  złożony  do  inkasa   (do  zainkasowania,  do  odebrania   pieniędzy).