Nowelizacja ustawy o normalizacji

Sposób ustanawiania Polskiej Normy oraz jej miejsce w polskim systemie prawnym normuje Ustawa o normalizacji z dnia 12 września 2002 roku z późniejszymi zmianami. Ogólnie rzecz ujmując – określa ona zasady prowadzenia i organizacji działalności normalizacyjnej, w tym zasady opracowywania i stosowania Polskich Norm. Zmiany do niniejszej ustawy wprowadzone w roku 2005 ograniczyły się jedynie do zmian w zakresie funkcjonowania Polskiego Komitetu Normalizacyjnego.. Zmiana ustawy o normalizacji jest bardzo ważną kwestią zwłaszcza z punktu widzenia polskiej gospodarki. Polska nie spełnia przede wszystkim wymogów niezależności krajowej instytucji normalizacyjnej, która, według dyrektyw, nie powinna być uzależniona od administracji państwowej oraz finansowana bezpośrednio z budżetu państwa. Nowelizacja, która jest zaplanowana stanowi ,,rewolucję” w zakresie organizacji i finansowania tej dziedziny, m.in. zmienia Polski Komitet Normalizacyjny (PKN) z jednostki budżetowej w stowarzyszenie osób prawnych i w założeniu ma przyczynić się do rozwoju normalizacji. Proponowana jest również zmiana sposobu w jakim ma się odbywać dobór uczestników poszczególnych komitetów normalizacyjnych. Jednocześnie ma być usunięta sprzeczność między kwestią praw autorskich PKN do tekstów norm i ustawą o dostępie do informacji publicznej. Według prawników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów obowiązująca obecnie ustawa z różnych przyczyn utrudnia proces zbliżenia organizacji normalizacji krajowej do organizacji normalizacji na szczeblu europejskim i międzynarodowym, co było głównym powodem zgłoszenia do Sejmu RP projektu zmiany wspomnianej ustawy. Normy europejskie opracowywane są przez 3 niezależne europejskie organizacje normalizacyjne: Europejski Komitet Normalizacyjny, Europejski Komitet Normalizacji Elektrotechnicznej i Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych. Normy wprowadzane są następnie do narodowych systemów normalizacyjnych państw członkowskich UE, EFTA oraz państw stowarzyszonych z Unią Europejską. Zmiana przepisów w zakresie organizacyjnym jest niezbędna , ponieważ jej brak powoduje złamanie postanowień  statutów europejskich komitetów normalizacyjnych. Jest możliwość utraty członkostwa w takich komitetach. Normy europejskie nie są obowiązkowe, ale w ciągu pół roku od ich powstania muszą być włączone do zbioru norm poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej. Normalizacja jest istotną gałęzią gospodarki dla wszystkich rynków, tak przemysłu, informatyki, telekomunikacji jak i budownictwa czy transportu. Polska Komisja Normalizacyjna jest jedną z ostatnich instytucji normalizacyjnych w Europie, które są finansowane z budżetu państwa W jej ramach funkcjonuje mniej więcej 250  komitetów technicznych . Według szacunków ekspertów zmiany regulacyjne w sprawie normalizacji w innych krajach miały wpływ na kilkunastoprocentowe wzrosty wydajności pracy i znaczny wzrost produktu krajowego. Obecnie normalizacja światowa podlega znaczącym przeobrażeniom. Rośnie zasięg jej oddziaływania, systematycznie poszerza się krąg dziedzin, w których prowadzone są prace normalizacyjne.
W uzasadnieniu do projektu ustawy o normalizacji napisano: „Proponowane zmiany maja na celu, w większym stopniu niż obecnie, zbliżenie organizacji normalizacji krajowej do organizacji normalizacji na szczeblu europejskim i międzynarodowym. Wprowadzenie nowych regulacji w życie przyczyni się również do zmniejszenia w dłuższym okresie wydatków ze środków publicznych na funkcjonowanie krajowej jednostki normalizacyjnej, co było głównym motywem rozpoczęcia prac nad niniejszym projektem ustawy.”