10 lipca 2012 r. zaczął obowiązywać wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 lipca 2012 r., sygn. akt P 35/10 (Dz.U. 2012, poz. 778), w którym to Trybunał uznał, że jeden z przepisów emerytalnych (rozporządzenia Rady Ministrów) jest niezgodny z Konstytucją.
Trybunał stwierdził, że § 10 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (Dz. U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 oraz z 1990 r. Nr 71, poz. 418) w zakresie, w jakim uzależnia ustalenie podstawy wymiaru emerytury lub renty od tego, czy pracownik był zatrudniony w kraju przed wyjazdem za granicę, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Chodzi o to, że do tej pory pracownikowi przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty przeliczało się pracę (wynagrodzenie za tę pracę) za granicami Polski przed 1 stycznia 1991 r., tak jak ta praca była przeliczana w Polsce na podobnym stanowisku przed wyjazdem pracownika za granicę. Jeśli ta praca była wykonywana jako pierwsza praca danego pracownika np. jeśli kogoś pierwszą pracą w życiu była praca w Czechosłowacji, a dopiero potem praca w naszym kraju, to tej pierwszej pracy nie uwzględniało się przy ustaleniu świadczenia z ubezpieczenia społecznego, gdyż ZUS nie mógł wówczas wyliczyć tego okresu pracy za granicą. Trybunał uznał, że jest to niezgodne z art. 32 ust. 1 Konstytucji, czyli z zasadą równości wobec prawa.