Przestępstwo kradzieży z włamaniem.

Kradzież z włamaniem to kwalifikowany typ kradzieży – przestępstwa przeciwko mieniu. Instytucja kradzieży z włamaniem została uregulowana w art. 279 Kodeksu karnego (dalej k.k.).
Istota kradzieży (o której stanowi art. 278 k.k.) polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Oznacza to, że sprawca dokonuje zaboru, żeby władać rzeczą jak właściciel. Przez pojęcie „zabór” należy rozumieć wyjście cudzej rzeczy ruchomej będącej przedmiotem kradzieży spod władztwa osoby dotychczas nią prawnie władającej i objęcie jej we władanie. Rzecz będąca przedmiotem zaboru tego, kto ją utracił, powinna być w sferze jego władztwa. Kradzieżą nie jest zabór rzeczy w celu krótkotrwałego użycia. Z taką sytuacją najczęściej można się spotkać w przypadku pojazdów, gdy celem jest na jakiś czas wejście we władztwo nad pojazdem.
Przedmiot ochrony w art. 279 k.k. jest taki sam jak w przypadku kradzieży z art. 278 k.k. Czyli jest nim własność, posiadanie, inne prawa rzeczowe i obligacyjne do rzeczy ruchomych i przedmiotów wymienionych w art. 115 § 9 k.k. Kradzież z włamaniem jest przestępstwem powszechnym, sprawcą może być każda osoba zdolna do ponoszenia odpowiedzialności karnej. Przestępstwo to składa się z połączenia dwóch elementów – włamania, które służy zaborowi w celu przywłaszczenia oraz kradzieży.
Kradzież z włamaniem zachodzi wówczas, gdy sprawca w celu zaboru cudzej rzeczy usuwa lub niszczy wszelkie zabezpieczenia pomieszczenia, w którym znajduje się mienie. Z istoty włamania wynika, że jego obiektem może być tylko pomieszczenie zamknięte. Sprawca musi pokonać przeszkody zabezpieczające mienie, będące celem zaboru. Jeżeli sprawca nie musiał pokonywać żadnych zabezpieczeń, to nie może być mowy o kradzieży z włamaniem, tylko o kradzieży.
Znamiona przestępstwa kradzieży zostały opisane w art. 278 k.k. Jednak nigdzie nie zdefiniowano pojęcia włamania. W doktrynie prawa karnego przyjmuje się definicję zawartą w orzecznictwie Sądu Najwyższego. SN określił w 1980 r. wytyczne dotyczące odpowiedzialności karnej za kradzież z włamaniem. Wytyczne SN stanowią, że kradzież z włamaniem, gdy sprawca zabiera mienie w celu przywłaszczenia = kradzież w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem utrudniającym dostęp do jego wnętrza =włamanie. Sąd Najwyższy definiując kradzież z włamaniem, nie zdefiniował jednak pomieszczenia zamkniętego. W wytycznych znalazło się jedynie przykładowe wyliczenie takich pomieszczeń, obejmujące budynki, budowle zamknięte, specjalne pomieszczenia i schowki (kasy, szafy, skrzynie, biurka etc.). Przesłanką uznania pomieszczenia za zamknięte była także, według wykładni Sądu, ich zamknięta konstrukcja oraz wyposażenie w specjalne przeszkody utrudniające dostęp do nich.
Sprawca kradzieży z włamaniem narusza nie tylko prawo do mienia, lecz
także łamie system bezpieczeństwa mienia. To zwiększa stopień winy sprawcy kradzieży z włamaniem i w konsekwencji powoduje surowsze zagrożenie karne tego przestępstwa, w porównaniu z kradzieżą zwykłą. Stosownie do treści art. 279 § 1., kto kradnie z włamaniem, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. W sytuacji, gdy kradzież z włamaniem popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.