Przepisy Kodeksu Postępowania Karnego (zwane dalej k.p.k.) stosowane są także w postępowaniu o wykroczenia, w postępowaniu o przestępstwa skarbowe, w postępowaniu postępowaniach sprawach nieletnich, w postępowaniach dyscyplinarnych, również w postępowaniu lustracyjnym.
Postępowanie karne jest postępowaniem, które prowadzi do realizacji norm prawa karnego materialnego (ma na celu realizację prawa karnego materialnego), a więc służy rozstrzygnięciu kwestii odpowiedzialności karnej określonej osoby za zarzucany jej czyn.
Postępowania karne są różnie dzielone np.:
1) Postępowanie zwyczajne i postępowanie szczególne. Postępowanie zwyczajne jest regułą dla postępowania samoistnego. Niekiedy jednak w przebiegu tego postępowania wprowadza się modyfikacje w zakresie formalizmu procesowego. Postępowanie o zmodyfikowanym przebiegu określa się nazwą postępowań szczególnych. Wśród postępowań szczególnych wyróżnić można: postępowanie uproszczone, nakazowe, z oskarżenia prywatnego.
2) Postępowanie właściwe i postępowanie incydentalne. Postępowanie incydentalne służy do rozstrzygania pojawiających się kwestii ubocznych w ramach postępowania właściwego. Postępowanie incydentalne wpada w nurt postępowania zwykłego. Przykładami postępowania incydentalnego mogą być: postępowanie w zakresie wy-łączenia sędziego.
3) Postępowanie samoistne i postępowanie pomocnicze. Pierwsze ma samodzielny byt, a drugie pełni rolę służebną w stosunku do pierwszego. Postępowanie samoistne jest tokiem, w którym przebiega postępowanie w zakresie odpowiedzialności karnej. Natomiast postępowanie pomocnicze pozwala na realizacje celu postępowania samoistnego. Do postępowań pomocniczych można zaliczyć: postępowanie o odtworzenie zaginionych lub zniszczonych akt sprawy (art. 160 i nast. K.p.k.), postępowanie zabezpieczające.
4) Postępowanie pierwotne i uzupełniające. Postępowanie uzupełniające ma miejsce wówczas, gdy po zakończeniu procesu pojawia się potrzeba rozstrzygnięcia kwestii, która nie została załatwiona w postępowaniu pierwotnym. Przykładem postępowania uzupełniającego jest uzupełnienie wyroku (art. 420 k.p.k.), lub postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego (art. 569 i nast. k.p.k.).
5) Postępowanie adhezyjne.