Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych wprowadziła trzy stopnie niepełnosprawności:
- znaczny
- umiarkowany
- lekki
Znacznym stopniem niepełnosprawności charakteryzuje się osoba z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolna do pracy bądź zdolna do pracy tylko i wyłącznie w warunkach pracy chronionej. Osoba taka wymaga, w celu pełnienia ról społecznych, ciągłej albo długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z brakiem zdolności do samodzielnej egzystencji. Jeżeli daną osobę zaliczy się jako zdolną do podjęcia zatrudnienia w zakładzie pracy chronionej bądź w zakładzie aktywizacji, to nie jest to równoznaczne z tym, że taka osoba nie będzie miała możliwości podejmowania zatrudnienia na tzw. otwartym rynku pracy czyli u pracodawcy, który nie zapewnia warunków pracy chronionej. Jednak w takim przypadku wymaga się uzyskania pozytywnej opinii Państwowej Inspekcji Pracy o przystosowaniu przez pracodawcę stanowiska pracy. Ustawa definiuje niezdolność do samodzielnej egzystencji wskazując, iż jest to naruszenie sprawności organizmu w takim stopniu, że uniemożliwia zaspokajanie podstawowych potrzeb życiowych bez pomocy innych osób. Za takie podstawowe potrzeby życiowe uznaje zwłaszcza poruszanie się, samoobsługę, komunikację i komunikowanie się. Orzeczenia o danym stopniu niepełnosprawności, w oparciu o przepisy powyższej ustawy wydają powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności. Są powoływane przez starostów jako pierwsza instancji. Drugą instancją są wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności powołane przez wojewodów. W orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności powinny być także ujęte wskazania odnośnie szkolenia, zatrudnienia, form rehabilitacji, korzystania z systemu pomocy społecznej, zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i środki techniczne, uczestnictwa w warsztatach terapii zajęciowej, korzystania z usług socjalnych i opiekuńczych. Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę, która posiada naruszoną sprawność organizmu. Taka osoba jest niezdolna do pracy bądź też zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej, czyli może podejmować zatrudnienie na stanowisku pracy przystosowanym odpowiednio do jej potrzeb oraz możliwości wynikających z niepełnosprawności. Osoba o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wymaga czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, która to sprawność powoduje w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych posiadająca całkowitą sprawność psychiczną i fizyczną, bądź mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych, które jednak kompensują się przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze albo środki techniczne. Niemniej jednak taka osoba jest zdolna do wykonywania zatrudnienia w normalnych warunkach i nie wymaga pomocy innej osoby przy zaspokajaniu potrzeb życiowych.
