Skarga kasacyjna

Skarga kasacyjna w prawie polskim jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia w procesie cywilnym. Podstawą zaskarżenia do Sądu Najwyższego może być tylko prawomocny wyrok lub postanowienie w przedmiocie odrzucenia pozwu lub umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie, wydanego przez sąd II instancji. SN należy traktować jako sąd trzeciej instancji.
Z faktu, iż skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia wynika konieczność, uprzedniego wyczerpania przez skarżącego toku instancji. Sprawa musi przejść przez pierwszą i drugą instancję.
Sąd Najwyższy ogranicza się do sprawowania kontroli nad orzeczeniami instancji merytorycznych na żądanie stron. Sąd Najwyższy w wyniku wniesionej skargi może uchylić zaskarżone orzeczenie oraz przekazać sprawę do ponownego rozpoznania,bądź też wyjątkowo może sam orzekać co do istoty sprawy.
Kto może wnieść skargę kasacyjną?
Osobami uprawnionymi do wniesienia Skargi kasacyjnej są: strona, Prokurator Generalny w sytuacji gdy poprzez wydanie orzeczenia doszło na naruszeń w zakresie podstawowych zasad porządku prawnego. Rzecznik Praw Obywatelskich może wnieś skargę gdy zaskarżone orzeczenie prowadzi do naruszenia konstytucyjnych wolności lu braw człowieka i obywatela.
Przedmiot skargi.
Ustawodawca poprzez enumerację negatywną zawężył zakres spraw w stosunku do których przysługuję możliwość odwołania do Sądu Najwyższego. Kasacja nie przysługuje w sprawach dotyczących praw majątkowych, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 50 000zł, a w sprawach gospodarczych- niższa niż 75 000 zł. Wyjątkiem są tutaj sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych gdzie wartość przedmiotu zaskarżenia nie może być niższa niż 10 000 zł, jednakowoż w sprawach dotyczących ubezpieczeń społecznych skarga kasacyjna przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia o przyznanie i o wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego.
Ponadto skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o rozwód, separację, alimenty, czynsz najmu lub dzierżawy oraz o naruszenie posiadania; dotyczących kar porządkowych, świadectwa pracy i roszczeń z tym związanych; rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym;
Skarga kasacyjna musi być ponadto oparta na zarzucie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie przykładowo możliwe jest wniesienie skarg,i gdy sąd zastosował nieistniejący przepis prawa materialnego.
Skarga może także zostać oparta na zarzucie naruszenia przepisów postępowania w sytuacji gdy uchybienie to mogło w sposób istotny wpłynąć na rozstrzygnięcie sprawy. W skardze należy wykazać związek przyczynowy pomiędzy zapadłym rozstrzygnięciem wydanym przez sąd, a naruszeniem przepisów.
Skargę wnosi się do Sądu Najwyższego za pośrednictwem sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie bądź postanowienie. Strona na wniesienie skargi ma dwa miesiące liczone od dnia doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem stronie skarżącej. Bieg terminu do wniesienia skargi rozpoczyna się dopiero z chwilą gdy strona otrzyma wyrok wraz z jego uzasadnieniem. Prokuratora Generalnego oraz Rzecznika Praw Obywatelskich mają sześć miesięcy na wniesienie skargi kasacyjnej, termin ten liczony jest od momentu uprawomocnienia się orzeczenia. Jeśli natomiast strona żądała doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem to termin ten liczony jest od momentu doręczenia stronie orzeczenia.
Na skargę kasacyjną został nałożony tzw. przymus adwokacko-radcowski. Konsekwencją tego ograniczenia jest konieczność sporządzenia skargi przez profesjonalnego pełnomocnika, adwokata bądź radcę prawnego.