Koniecznym składnikiem wynagrodzenia jest wynagrodzenie podstawowe, wyznaczone przez kategorię osobistego zaszeregowania. Rozróżnia się tu wynagrodzenie za czas wykonywania pracy według kategorii zaszeregowania wykonanych robót, w ten sposób oblicza się wynagrodzenie akordowe (wynagrodzenie pracownika zależy od liczby wykonanych sztuk jakichś produktów).
Dodatkowymi składnikami wynagrodzenia za pracę są premie, mające charakter uzupełniający, niestały, jednakże są to świadczenia obowiązkowe po wypełnieniu przesłanek premiowych, czyli mają charakter roszczeniowy. U pracodawcy tworzone są tzw. regulaminy premiowania, zawierające układ warunkujący prawo do premii w postaci przesłanek pozytywnych (warunkujących wypłatę premii) i negatywnych (pozbawiających pracownika premii, tzw. reduktory premiowe).
U niektórych pracodawców występują nagrody pieniężne. Premia od nagrody różni się tym, że nagroda nie ma charakteru roszczeniowego, czyli istnieje dowolność w wypłacie nagrody. Pracownik pozbawiony prawa do nagrody zasadniczo nie ma roszczenia o wypłatę tej nagrody. Istnieją od tego wyjątki. Na tle splotu tych dwóch świadczeń powstała zupełnie odrębna linia orzecznictwa Sądu Najwyższego wynikająca z tego, że pracodawcy w sposób nieprecyzyjny formułują prawo do tych świadczeń, np. piszą o prawie do nagrody premiowej, premii uznaniowej, nagrody regulaminowej, czyli stosują język potoczny. Wówczas sądy żądają przepisów płacowych i sprawdzają, które wtedy przeważają i z jakim świadczeniem mamy do czynienia.
