Świadectwo energetyczne

Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku jest dokumentem stwierdzającym wielkość energii potrzebnej do użytkowania budynku. Dzięki informacjom zawartym w tym dokumencie można dowiedzieć się jakie jest zapotrzebowanie na energię, co pozwala obliczyć koszty związane z eksploatacją budynku.
Świadectwo charakterystyki energetycznej wyraża energię w jednostce kWh/m2/rok i jest ważne 10 lat. Problematyka świadectwa uregulowana jest w ustawie Prawo budowlane z 7 lipca 1994 roku. W art. 5 ust. 4 tej ustawy w przypadku przeniesienia własności nieruchomości takiej jak budynek, lokal mieszkalny (chyba, że umowa zostanie zawarta pomiędzy osobą, której przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu, a spółdzielnią mieszkaniową), część budynku stanowiąca samodzielną całość techniczno-użytkową, a także w razie zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, świadectwo charakterystyki energetycznej jest przekazywane przez zbywcę nabywcy. W przypadku najmu odpowiednio świadectwo to wydaje wynajmujący. W budynkach, które są zasilane z sieci czy są wyposażone w centralne ogrzewanie świadectwo charakterystyki energetycznej lokalu mieszkalnego może być wydane na podstawie świadectwa dotyczącego budynku w którym lokal ten się znajduje. W takim wypadku właściciel lub zarządca budynku ma obowiązek uzyskać świadectwo charakterystyki energetycznej całego budynku i przekazać jego kopie bez pobierania opłat oraz w terminie do 6 miesięcy (od dnia złożenia wniosku w tej sprawie) właścicielowi lokalu lub osobie, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu (art. 5 ust. 5a w/w ustawy prawo budowlane). Logicznym rozwiązaniem ustawodawcy wydaje się także możliwość opracowania świadectwa charakterystyki energetycznej lokalu mieszkalnego na podstawie jednego ze świadectw wydanych w stosunku do innego lokalu mieszkalnego w tym samym budynku. W ustawie Prawo budowlane zaznaczono, że może się tak stać gdy lokal mieszkalny należy do grupy lokali o podobnym zużyciu energetycznym i o jednakowych rozwiązaniach kontrukcyjno-materiałowych i instalacyjnych (art. 5b), co zostaje stwierdzone na podstawie dokumentacji technicznej budynku lub inwentaryzacji techniczno-budowlanej.
Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku może być sporządzone przez osobę, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych, ukończyła studia magisterskie lub inżynierskie na kierunkach takich jak budownictwo, architektura, inżynieria środowiska i itp., nie była karana za przestępstwa wymienione w art. 5 ust.8 pkt. 3 i posiadającą uprawnienia budowlane.
Istotna jest prawdziwość informacji zawartych w świadectwie charakterystyki energetycznej. Na jego podstawie osoba uprawniona może przecież wyliczyć koszty na jakie będzie narażona przy użytkowaniu danej nieruchomości. Dlatego ustawodawca uznał, że nieprawdziwe informacje zawarte w świadectwie charakterystyki energetycznej stanowią wadę fizyczną rzeczy, w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Wobec tego zastosowanie znajdą tu przepisy o rękojmi za wady. Ustawa Prawo budowlane zawiera też katalog wyłączeń pewnego rodzaju budynków, do których nie stosuje podanych wyżej przepisów. Jako przykład takiego wyłączenia można podać zabytki czy budynki używanie jako miejsca kultu i do działalności religijnej.