Ubezwłasnowolnienie

Share on facebook
Facebook
Share on google
Google+
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

Ubezwłasnowolnienie jest instytucją polegającą na pozbawieniu osoby fizycznej zdolności do czynności prawnych. Ubezwłasnowolnienie może być częściowe oraz całkowite. Ubezwłasnowolnienie następuje na skutek wydania orzeczenia sądowego przez sąd okręgowy, który orzeka w składzie 3 sędziów zawodowych w sądzie miejscowo właściwym dla miejsca zamieszkania osoby ubezwłasnowolnianej, przy braku miejsca zamieszkania – miejscowo właściwy dla miejsca pobytu.
Ubezwłasnowolnienie całkowite może być orzeczone wobec osoby, która ukończyła 13 rok życia, a z powodu choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego, czy innych zaburzeń psychicznych (również alkoholizmu i narkomanii), nie jest w stanie kierować swoim postępowaniem. W sytuacji ubezwłasnowolnienia całkowitego sąd nad osobą ubezwłasnowolnioną przyznaje opiekę, chyba że osoba ta posiada rodziców.
Ubezwłasnowolnienie częściowe może być orzeczone wobec osoby pełnoletniej, która ze względu na chorobę psychicznej, niedorozwoju umysłowego, czy innych zaburzeń psychicznych (również alkoholizmu i narkomanii), a stan jej nie uzasadnia całkowitego ubezwłasnowolnienia. W sytuacji ubezwłasnowolnienia częściowego sąd przyznaje kuratelę nad osobą.
Kto może złożyć wniosek o ubezwłasnowolnienie?

  • Małżonek,
  • Krewni w linii prostej (dzieci, wnuki, rodzice, dziadkowie),
  • Rodzeństwo,
  • Prokurator,
  • Przedstawiciel ustawowy (jeżeli osoba ma takiego przedstawiciela ustanowionego, wówczas krewni nie mają prawa zgłaszać wniosku).

Wniosek o ubezwłasnowolnienie powinien zostać poparty i uzasadniony dobrem osoby, której wniosek dotyczy.
Osobę, której dotyczy wniosek należy przesłuchać, przesłuchanie powinno odbyć się jak najszybciej w obecności biegłego psychologa, bądź też biegłego psychiatry czy neurologa, w zależności od okoliczności na jakie ma być dana osoba ubezwłasnowolniona. W sytuacji gdy opinia biegłych jest negatywna, wówczas sąd jest związany tą opinią. W przypadku gdy opinia biegłych wskazuje na chorobę osoby, wówczas sąd nie jest związany opinią i nie musi orzec ubezwłasnowolnienia. Na rozprawie na której sąd orzeka o ubezwłasnowolnieniu, powinna stawić się osoba, której wniosek dotyczy, w sytuacji gdy stan zdrowia jej na to nie pozwala, sąd ustanawia wówczas kuratora, który reprezentuje ją w sądzie oraz odbiera korespondencję sądową. Sąd bada sytuację zdrowotną, osobistą, zawodową oraz majątkową osoby, której wniosek dotyczy i bierze pod uwagę wszelkie aspekty życiowe. Sąd może skierować osobę na obserwację w specjalistycznym zakładzie leczniczym na okres do 6 tygodni.
Postanowienie o ubezwłasnowolnieniu zawiera informację czy jest to ubezwłasnowolnienie częściowe czy całkowite, zawarty zostanie powód ubezwłasnowolnienia. W sytuacji gdy sąd uzna, że ubezwłasnowolnienie częściowe lub całkowite jest bezzasadne, wówczas wniosek oddali. Wydane postanowienie o ubezwłasnowolnieniu jest skuteczne, aż do uchylenia go lub zmiany. W sytuacji ustania przyczyn ubezwłasnowolnienia, sąd może uchylić je z urzędu. Co ciekawe w sytuacji wydania postanowienia o ubezwłasnowolnieniu, może je zaskarżyć osoba, która została ubezwłasnowolniona.

More to explorer