Umowa leasing

Share on facebook
Facebook
Share on google
Google+
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

Leasing jest to umowny stosunek cywilnoprawny, gdzie jedna ze stron (leasingodawca) przekazuje prawo do korzystania do określonej rzeczy drugiej stronie (leasingobiorcy) na pewien uzgodniony w umowie okres.Leasingobiorca w zamian zobowiązany jest do płacenia rat leasingowych.
Nazwa leasing pochodzi od angielskiego słowa lease i oznacza wynająć, dzierżawić.
W Polsce, umowa leasingu regulowana jest przez Kodeks Cywilny w art. 7091 – 70918.

Rodzaje leasingu:
Ze względu na liczbę stron biorących udział w transakcji leasingowej, wyróżnia się leasing bezpośredni i pośredni. Jeśli chodzi o leasing bezpośredni, to ma on miejsce, kiedy leasingodawca umowę zawiera bezpośrednio z leasingobiorcą. Zaś, drugi typ leasingu, ma miejsce, kiedy między stronami występuje wyspecjalizowane przedsiębiorstwo  leasingowe.
Po za tym, wyróżnia się:
Leasing operacyjny to rodzaj leasingu, w którym przedmiot leasingu zaliczany jest do składników majątkowych leasingodawcy, na nim też spoczywa obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Raty leasingowe, wraz z opłatą wstępną, stanowią koszt uzyskania przychodu dla leasingobiorcy. Podatek VAT doliczany jest do każdej raty leasingowej. W przypadku leasingu operacyjnego leasingobiorca ma prawo wykupić przedmiot leasingu po upłynięciu okresu umowy leasingu.
Leasing finansowy to rodzaj leasingu, w którym nie cała rata leasingowa, lecz tylko jej część odsetkowa, stanowi koszt uzyskania przychodu leasingobiorcy. W przypadku tej formy finansowania przedmiot leasingu zalicza się do składników majątkowych leasingobiorcy, a zatem to leasingobiorca dokonuje odpisów amortyzacyjnych, które wraz z częścią odsetkową rat leasingowych zalicza do kosztów uzyskania przychodu. VAT płatny jest w całości z góry przy pierwszej racie leasingowej po dokonaniu odbioru przedmiotu. W leasingu finansowym nie ma wykupu. Klient staje się właścicielem przedmiotu wraz z zapłaceniem ostatniej raty leasingowej.
Leasing zwrotny – występuje, gdy firma posiada liczne środki trwałe, nie posiada jednak gotówki, której potrzebuje; może wtedy oddać część majątku trwałego firmie leasingowej w zamian za gotówkę i wziąć te środki w leasing; dzięki takiemu zabiegowi firma ma jednorazowy zastrzyk gotówki.

W trakcie zawierania transakcji leasingu, po za stronami, obecni mogą być:
Poręczyciel – jego obecność jest konieczna w sytuacji, gdy kondycja finansowa leasingobiorcy budzi zastrzeżenie leasingodawcy. W tym wypadku, jest dodatkowym zabezpieczeniem transakcji.
Towarzystwo ubezpieczeniowe – ubezpiecza przedmiot leasingu. O wyborze ubezpieczenia decyduje leasingodawca, jako właściciel przedmiotu leasingu.
Przedmiotem umowy leasingu mogą być tylko rzeczy materialne. Najczęściej są nimi: nieruchomości, obiekty konsumpcyjne, obiekty inwestycyjne.
Aby umowa leasingowa była ważna, koniecznie musi być ona zawarta w formie pisemnej. W wypadku umów, których przedmiotem są nieruchomości, to tu obowiązują szczególne wymogi. W sytuacjach, kiedy, uwzględnia się możliwość zakupu nieruchomości po wygaśnięciu okresu użytkowania określonego w umowie, musi być ona zawarta w formie aktu notarialnego.
Umowa leasingu charakteryzuje się przewagą nad umowami najmu czy dzierżawy. Umowa najmu, która została zawarta na dłużej niż 10 lat, po upływie tego okresu uznawana jest za zawartą na czas nieokreślony. Z kolei, umowa dzierżawy, zawarta na okres dłuższy niż 30 lat, również po upływie tego czasu uznana jest za umowę na  czas nieokreślony. Umowa leasingowa nie jest ograniczona 10 czy 30 letnim okresem, co szczególnie ma znaczenie, gdy obie strony zainteresowane są zawarciem umowy o charakterze wieloletnim.

More to explorer