Uregulowania spraw spadkowych w polskim prawie międzynarodowym prywatnym.

Międzynarodowe prawo prywatne, zespół norm prawnych regulujących stosunki z następujących dziedzin prawa: cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego, handlowego, gospodarczego, na obszarze danego państwa, w sytuacji, gdy w danym stanie faktycznym występuje element obcy (np. uczestnikiem danego sporu prawnego jest obywatel obcego państwa). Międzynarodowe prawo prywatne wskazuje, który system prawny – własny lub obcy właściwy dla rozwiązania takiego stosunku prawnego.
Ustawa o prawie międzynarodowym prywatnym w art. 64 stanowi, że Spadkodawca w testamencie lub w innym rozrządzeniu na wypadek śmierci może poddać sprawę spadkową swojemu prawu ojczystemu, prawu miejsca swojego zamieszkania albo prawu miejsca swojego zwykłego pobytu z chwili dokonania tej czynności lub z chwili swojej śmierci. W razie braku wyboru prawa w sprawie spadkowej właściwe jest prawo ojczyste spadkodawcy z chwili jego śmierci.
Zapis ten oznacza, że spadkodawca ma prawo wyboru systemu prawnego na podstawie, którego rozporządzenie na wypadek śmierci będzie realizowane. Takie rozwiązanie jest niezwykle korzystne dla rozporządzającego, gdyż może wybrać przepisy korzystniejsze dla swojego spadkobiercy.
Przykład:
Obywatel polski X stale zamieszkujący w Paryżu spisuje testament, w którym zapisuje cały swój majątek swojemu bratankowi, który mieszka w Polsce. Obywatel X może wybrać czy spełnienie rozporządzenia mortis causa będzie się odbywało na mocy przepisów polskich, czy francuskich. Godnym uwagi jest jednak to, że musi to być wyraźnie zaznaczone w testamencie, gdyż w przypadku braku jakiegokolwiek zapisu w tej sprawie, system prawa międzynarodowego prywatnego odsyła spadkobiercę do przepisów prawa ojczystego spadkodawcy w chwili jego śmierci. W tym przypadku będzie tu właściwe prawo polskie.
Forma dokonania rozporządzenia mortis causa powinna być zgodna z formą przewidziana dla dokonania tej czynności w państwie, w którym czynność zostaje dokonana. O ważności rozporządzenia mortis causa decyduje prawo ojczyste spadkodawcy z chwili dokonania czynności.