O braku winy możemy mówić również z uwagi na to, że dana osoba nie osiągnęła jeszcze poziomu dojrzałości psychicznej, emocjonalnej, społecznej, która pozwala na postawienie takiemu młodemu człowiekowi zarzutu popełnienie przestępstwa, czy wykroczenia. Chodzi tutaj o granicę wieku. Jest to do pewnego stopnia granica umowna, ponieważ nie da się jej przeprowadzić w sposób precyzyjny, odnosząc do każdego człowieka indywidualnie.
Rzecz jasna należało się zdecydować się na jakąś granicę wieku, odpowiedzialności. Ustawodawca uznał, że 17-sty rok życia jest właśnie tym właśnie, który wiąże się z osiągnięciem tego pułapu dojrzałości psychicznej, emocjonalnej, społecznej, z którym można już wiązać ponoszenie winy. Jeżeli ktoś jest młodszy, to co do zasady tej winy przypisać mu nie można. Stąd mamy przepisy, które uzależniają odpowiedzialność karną w sposób bezwzględny na gruncie kodeksu wykroczeń od ukończenia 18 roku życia i w sposób względny na gruncie kodeksu karnego.
Okoliczność wyłączająca winę występuje wówczas, gdy nie możemy czynić sprawcy zarzutu z tego powodu, że jest jeszcze za młody na to. Ze społecznego punktu widzenia zarzutu postawić mu nie można.