Zanim zdecydujemy się na skorzystanie z reklamy w firmie warto przyjrzeć się podstawowym uregulowaniom prawa podatkowego, które dotyczą możliwości uznania przez przedsiębiorców wydatków na reklamę za koszty uzyskania przychodów.
Obecnie polskie przepisy podatkowe nie definiują reklamy. Z tego względu należy sięgnąć do definicji słownikowej. Zgodnie z nią reklama stanowi każde działanie, które ma na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów lub do skorzystania z wymienionych w reklamie usług. Reklama może mieć formę plakatu, napisu, ogłoszenia, filmu, banneru w Internecie itp. Reklama towaru, usługi lub marki traktowana jest jako reklama działalności przedsiębiorcy.
Z drugiej zaś strony za koszty uzyskania przychodu (zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych -tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm., dalej „updof”) należy uznać koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23 updof.
Zgodnie z art, 23 ust.1 pkt. 23 (który obowiązuje do 31 grudnia 2006) do kosztów uzyskania przychodów nie należy zaliczyć kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu. Przepis nie obowiązuje jeśli reklama była prowadzona w środkach masowego przekazu lub publiczne w inny sposób. Dnia 1 stycznia 2007 roku do kosztów uzyskania przychodu nie należy zaliczyć kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
W związku z zaprezentowanymi należy odróżnić reklamę od reprezentacji. W działalności gospodarczej reprezentacja uważana jest za działania związane z pozyskiwaniem i podtrzymywaniem kontaktów handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi. Przykładowo (zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie) reprezentację może stanowić zaproszenie kontrahenta do restauracji, którego celem jest poprawa wizerunku firmy wobec innych podmiotów gospodarczych w danej branży. Wszystkie działania mające na celu podnoszenie prestiżu przedsiębiorstwa należy uznać za reprezentację. Jednocześnie wydatki na usługi gastronomiczne takie jak zakup żywności lub napojów (w tym alkoholowych) mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu jeśli weźmie się pod uwagę interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu. Mówi ona, że „wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych typu kawa, herbata, napoje, cukier w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów stanowią zwyczajowy poczęstunek i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654) pod warunkiem, że wydatki te nie posiadają charakteru okazałości.” Podobnie sprawa ma się z upominkami. Jeśli mają one charakter promocyjny np. z logo określonej firmy to upominki będą stanowiły koszty uzyskania przychodu. Jednakże nie wszystkie wydatki poniesione na zakup produktów z logo firmy mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wartościowe, eleganckie upominki, wręczane wybranym kontrahentom nie należą do tego typu kosztów.
W praktyce granice pomiędzy reklamą i reprezentacją w przedsiębiorstwach zacierają się. Z tego powodu należy odróżniać nakłady reprezentacyjne (prestiżowe) od wydatków, których celem jest zachęcanie potencjalnych klientów do zakupu produktów lub usług.