Wykroczenia i kary

Wykroczenie definiowane jest jak  czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5.000 złotych lub nagany. Sprawca czynu zabronionego nie popełnia wykroczenia, jeżeli czyn jest niezawiniony. Odpowiedzialności za wykroczenie odpowiada każdy, kto ukończył 17 rok życia, zaś odpowiedzialności podlegają czyny które zostały popełnione na terytorium Rzeczpospolitej Polski, na statku wodnym lub powietrznym, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Odpowiedzialności podlega działanie umyślne lub nieumyślne, chyba że ustawa przewiduje odpowiedzialność tylko za działanie umyślne. Karze za wykroczenie podlega również usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo w popełnieniu wykroczenia.
Kary
1) kara nagany– jest najrzadziej stosowaną karą za wykroczenie. Nie wywołuje ona faktycznych skutków względem osoby ukaranej, ma na celu wyłącznie przywrócenie jej do porządku prawnego. Ukaranie naganą nie powoduje umieszczenia w Krajowym Rejestrze Karnym. Kary nagany nie można warunkowo zawiesić, tak jak innych kar orzekanych za wykroczenia z wyjątkiem kary aresztu.
2) kara grzywny to kara kryminalna o charakterze majątkowym orzekana za przestępstwa, przestępstwa skarbowe, wykroczenia lub wykroczenia skarbowe. Po raz pierwszy w polskim kodeksie karnym zaliczono ją do kar zasadniczych w 1932 roku. Zgodnie z hierarchią kar z art. 32 kk jest najłagodniejszą karą przewidzianą przez polski kodeks karny. Jej główną zaletą jest charakter wolnościowy  – w wysokości od 20 do 5000 zł, chyba że ustawa stanowi inaczej,
3) kara ograniczenia wolności – w wymiarze jednego miesiąca i w czasie odbywania kary ograniczenia wolności ukarany nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu, jest obowiązany do wykonywania pracy wskazanej przez sąd oraz ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary.
kara aresztu – w wymiarze od 5 do 30 dni.
Katalog środków karnych
– zakaz prowadzenia pojazdów (wymierzany w miesiącach lub latach na okres od 6 miesięcy do 3 lat),
– nawiązka,
– obowiązek naprawienia szkody,
– podanie orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości w szczególny sposób,
– inne środki karne określone przez ustawę