Zgodnie z art. 53 § 2 i § 3 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm.) wykroczenie skarbowe jest to natomiast czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo. Dzieje się tak, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej lub wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia.
Zgodnie z art. 48 § 1 K.k.s. zagrożenie karą przypadku wykroczeń skarbowych jest kara grzywny w granicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. Ustawodawca w trakcie redagowania poszczególnych wykroczeń posługuje się jedynie sformułowaniem, że sprawca „podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”. Jest kilka środków karnych za popełnienie wykroczenia skarbowego. Należą do nich dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, przepadek przedmiotów oraz ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.
Orzeczenie zapadłe w postępowaniu toczonym w sprawie wykroczeń nie zwalnia z obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej, poza wypadkiem orzeczenia przepadku przedmiotów, ściągnięcia ich równowartości pieniężnej czy też obowiązku uiszczenia ich równowartości pieniężnej.Termin ustania karalności w przypadku wykroczeń skarbowych wynosi jedynie 1 rok, chyba że w tym okresie wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy. Jeżeli tak, wówczas karalność ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu.
Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 113 § 1 K.k.s. w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego, jeśli przepisy K.k.s. nie stanowią inaczej.
Jeżeli prowadzone jest śledztwo wynikłe z wykroczenia skarbowego, dodatkowo możliwe jest orzekanie w trybie zwykłym. Specyfiką postępowania w tego typu sprawach jest także możliwość nakładania grzywny w trybie mandatowym. Stronami postępowania są: oskarżyciel publiczny, oskarżony oraz interwenient, czyli podmiot zgłaszający roszczenie do przedmiotów podlegających przepadkowi.
Postępowanie w sprawie o wykroczenie skarbowe powinno być zakończone w ciągu 2 miesięcy. Terminy te mogą w określonych w art. 153 K.k.s. okolicznościach ulec przedłużeniu. W sprawach zarówno o przestępstwa skarbowe jak i wykroczenia skarbowe orzekają sądy powszechne lub sądy wojskowe.
