Od 17 stycznia 2013 r. również zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. akt K 12/11 (Dz.U. 2012, poz. 405) utraciły moc obowiązującą jako niezgodne z Konstytucją RP (a dokładnie z jej art. 92 ust. 1 mówiącym o delegacji do wydania rozporządzenia): art. 42 ust. 6 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie, w jakim upoważnia ministra właściwego do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych do określenia, w drodze rozporządzenia, maksymalnej wysokości opłat związanych z pobytem w izbie wytrzeźwień, innej placówce utworzonej lub wskazanej przez jednostkę samorządu terytorialnego lub w jednostce Policji oraz § 29 rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie trybu doprowadzania, przyjmowania i zwalniania osób w stanie nietrzeźwości oraz organizacji izb wytrzeźwień i placówek utworzonych lub wskazanych przez jednostkę samorządu terytorialnego.
Dotychczas zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia, określona była jedynie maksymalna opłata za pobyt w izbach. Wynosiła ona 250 złotych. Trybunał Konstytucyjny uzasadniając wyrok podkreślił, że przepisy nie określają tego, jak opłaty za pobyt w izbie wytrzeźwień mają być obliczane, a taka dowolność nie jest zgodna z Konstytucją.
Rzecznik Praw Obywatelskich, który zaskarżył przepisy argumentował, że nie ma w nich wytycznych pozwalających na ustalenie, czym powinien kierować się organ przy określaniu maksymalnej wysokości opłat. Opłaty są ustalane dowolnie, a ich koszt jest często za wysoki.
Łukasz Mizera – radca prawny