Pracownik niepełnosprawny jest narażony na różnego rodzaju przejawy dyskryminacji w miejscu pracy. Pracodawca ma obowiązek stworzenia odpowiednich warunków pracownikowi niepełnosprawnemu do nieutrudnionego funkcjonowania i komunikowania się w miejscu pracy, stosownie do stopnia i rodzaju niepełnosprawności, tak by warunki były możliwie najbliższe optymalnych dla takiego pracownika.
Po pierwsze pracodawca ma obowiązek zlikwidowania barier funkcjonalnych na terenie przedsiębiorstwa. Likwidacja barier ma na celu umożliwienie lub w znacznym stopniu ułatwienie osobie niepełnosprawnej wykonywanie podstawowych, codziennych czynności lub kontaktów z otoczeniem, również w miejscu pracy.
Zaliczamy tu likwidację:
- barier architektonicznych np. budowa podjazdu dla wózków inwalidzkich, likwidacja progów;
- barier w komunikowaniu się np. zatrudnienie asystenta w miejscu pracy lub zakup urządzeń wspomagających komunikację;
- barier technicznych w miejscu pracy np. montaż sprzętu umożliwiającego otwarcie drzwi w niestandardowy sposób, zmiana sposobu oświetlenia.
Kolejną kwestią, którą musi wziąć pod uwagę pracodawca jest zakaz dyskryminowania, który dotyczy nie tylko osób niepełnosprawnych oczywiście. Od 1 stycznia 2004 r. obowiązują w Polsce nowe regulacje odnośnie do zakazu dyskryminacji. Konieczność dostosowania polskiego prawa pracy do standardów UE doprowadziła do znacznego rozszerzenia katalogu przesłanek antydyskryminacyjnych oraz lepszej ochrony pracowników przed łamaniem ich praw.
Sytuację osób niepełnosprawnych, tak jak innych pracowników w Polsce, regulują przepisy prawa pracy, głównie Kodeks Pracy.
Dodatkowo obowiązują przepisy szczególne dotyczące pracowników niepełnosprawnych, mają one na celu wyrównanie szans tej grupy osób i są zawarte w Ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
Pracodawcy są zobowiązani przedsięwziąć odpowiednie kroki, aby umożliwić osobie niepełnosprawnej dostęp do zatrudnienia, rozwój zawodowy czy szkolenia.
