Zawieranie umów o pracę na czas nieokreślony po wprowadzeniu pakietu antykryzysowego

Po wejściu w życie pakietu ustaw antykryzysowych wprowadzonych w związku z kryzysem gospodarczym zmieniły się przepisy Kodeksu Pracy w przedmiocie zawierania przez pracodawców będących przedsiębiorcami, u których nastąpił przestój (czyli u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych), umów o pracę na czas nieokreślony z pracownikami. Do dnia 21 sierpnia 2009 r. zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony było automatycznie równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio pracodawca z pracownikiem zawarł umowę dwukrotnie w następujących po sobie okresach, o ile przerwa między rozwiązaniem jednej a nawiązaniem drugiej umowy nie przekroczyła 1 miesiąca (tak stanowi art. 251 § 1 Kodeksu Pracy). Ta regulacja nie dotyczyła umowy na okres próbny, która co prawda jest zawierana na czas określony, jednakże z uwagi na swoją specyfikę nie zalicza się do umowy na czas określony. W dniu 22 sierpnia 2009 r. weszła w życie ustawa z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (zwana dalej ustawą antykryzysową). Ustawa ta w art. 35 ust. 1 wyłączyła stosowanie powyższego art. 251 Kodeksu Pracy do umów o pracę zawartych na czas określony trwających w dniu wejścia w życie ustawy antykryzysowej, a wprowadziła w art. 13 przepis stanowiący o tym, że okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia o pracę na czas określony między tymi samymi stronami nie może przekraczać 24 miesięcy (a za kolejną umowę zawartą na czas określony uważa się umowę zawartą w ciągu 3 miesięcy od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy na czas określony). Obowiązywanie tych zapisów zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy antykryzysowej potrwa do 31 grudnia 2011 r. Po tym terminie znajdą zastosowanie przepisy Kodeksu Pracy i jego art. 251 § 1 dla umów o pracę na czas określony trwających w tym terminie. Na podstawie powyższego od dnia wejścia w życie ustawy antykryzysowej do dnia 31 grudnia 2011 r. pracodawcy będący przedsiębiorcami, u których nastąpił przestój, mogą zawierać nieograniczoną ilość umów o pracę na czas określony, byleby łączny okres tych umów nie przekroczył 24 miesięcy. Pracownik wówczas nie ma możliwości żądania od pracodawcy zawarcia umowy na czas nieokreślony. Warto nadmienić, że ustawy antykryzysowej nie stosuje się do pracodawców innych niż przedsiębiorcy, u których wystąpił przestój, takich jak np. przedsiębiorcy nie dotknięci spadkiem obrotów gospodarczych, a także do tzw. budżetówki czy osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a zatrudniających pracowników (np. gosposie).