Zbywalność autorskich praw majątkowych

Zgodnie z art. 17 prawa autorskiego co do zasady twórcy przysługują wyłączne prawa z tytułu autorstwa, a więc osobiste, które nie są zbywalne i są związane stricte ze stworzeniem dzieła jak i majątkowe, które bezpośrednio odnoszą się do wynagrodzenia za korzystanie z utworu i rozporządzanie nim na wszystkich polach eksploatacji, mające w obu przypadkach charakter majątkowy. Prawo autorskie wyraźnie jednak stanowi (art 42 ust i nast.), że autorskie prawa majątkowe mogą być zbywane umownie za pomocą umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwanej inaczej licencją, w przypadku nieokreślenia typu umowy domniemywa się, że jest to umowa licencji. Jeżeli umowa inaczej nie stanowi samo przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworu.
Przeniesienie autorskich praw majątkowych w formie umowy polega na przeniesieniu przez twórcę na osobę trzecią określonych uprawnień majątkowych składających się na treść tych praw, na istniejących w momencie zbycia polach eksploatacji. Efektem nabycia tych praw jest jest wyłączne uprawnienie do dysponowania określonym utworem. Przeniesienie autorskich majątkowych może nastąpić zarówno odpłatnie jak i nie odpłatnie, jednakże co do zasady prawa te przenosi się odpłatnie, a nawet w przypadku rażącej dysproporcji między wynagrodzeniem a korzyściami nabywcy, można żądać podwyższenia wynagrodzenia na drodze sądowej. Korzystanie z praw autorskich majątkowych podlega dobrowolnemu nadzorowi autorskiemu twórcy. Wymaga ona formy pisemnej pod rygorem nieważności.
Twórca może dysponować autorskimi prawami majątkowymi, również poprzez umożliwienie osobie trzeciej korzystania z jego utworu na określonych polach eksploatacji (np. polegające na wytwarzaniu egzemplarzy utworu określoną techniką drukarską, bądź cyfrową, wprowadzanie do obrotu, użyczenie oryginału albo egzemplarzy, czy też publiczne jego rozpowszechnienie lub wystawienie). Twórca w umowie licencyjnej może określić zakres korzystania z praw do ściśle określonego sposobu(licencja wyłączna, która musi być zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności), bądź zawęzić jedynie do kilku pól eksploatacji, bądź też nie ograniczać zbywalności korzystania z tych praw na inne osoby (licencja niewyłączna). Ponadto umowa licencyjna zawiera ramy czasowe dotyczące korzystania z majątkowych praw autorskich, przy czym przepisy prawa autorskiego określają maksymalny czas trwania umowy na czas oznaczony na 5 lat, zaś umowy zawarte na czas dłuższy są już w świetle ustawy uważa się za wygasłe po tym terminie. Umowa licencyjna obowiązuje na określonym terytorium, w braku zapisów umownych jest to państwo w którym licencjobiorca ma swoją siedzibę. W świetle art 49 Prawa autorskiego wszelkie niedookreślone elementy umów należy interpretować zgodny z charakterem i przeznaczeniem utworu oraz przyjętymi zwyczajami. Korzystanie z praw autorskich majątkowych podlega dobrowolnemu nadzorowi autorskiemu twórcy, a sam utwór może podlegać jedynie niezbędnym i uzasadnionym zmianom, zarówno przez autora w drodze nadzoru, jak i licencjonobiorcę. W przypadku publicznego udostępnienia utworu w nieodpowiedniej formie albo ze zmianami, którym twórca mógłby się sprzeciwić, może on po bezskutecznym wezwaniu do zaniechania naruszenia odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć.