Najbardziej kolorowe i najmniej znane ubezpieczenie. Jeśli podróżujemy poza terenem Unii Europejskiej, ZK jest niezbędna. Zielona karta dla obywateli polskich obowiązuje nadal w takich krajach, jak: Albania, Andora, Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Iran, Izrael, Macedonia, Maroko, Mołdawia, Serbia, Czarnogóra (z wyłączeniem Kosowa), Tunezja, Turcja, Ukraina.
Od 1 maja 2004 zmieniły się zasady kontroli obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego OC. Wybierając się do któregoś z krajów UE podróżujący własnym samochodem w czasie przekraczania granicy będą musieli jedynie okazywać obowiązkowe ubezpieczenie OC. Terytorialnie obejmuje ono: Austrię, Belgię, Chorwację, Bułgarię, Rumunię, Cypr, Czechy, Danię, Estonię, Finlandię, Francję, Grecję, Hiszpanię, Holandię, Irlandię, Islandię, Litwę, Maltę, Niemcy, Norwegię, Portugalię, Słowację, Słowenię, Szwajcarię, Węgry, Wielką Brytanię i Włochy.
Zielona karta nie jest polisą ubezpieczeniową – określana bywa mianem certyfikatu, ponieważ potwierdza ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej. Drukuje się ją wg wzoru obowiązującego wszystkie kraje członkowskie, zawsze w kolorze zielonym, w języku narodowym kraju biura drukującego oraz w jednym z dwóch oficjalnych języków systemu zielonej karty, czyli angielskim lub francuskim.
Wspomniana odpowiedzialność cywilna posiadacza lub kierowcy pojazdu oznacza odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim powstałe w związku z ruchem tego pojazdu poza granicami Polski, na terytorium państw wymienionych w dokumencie ubezpieczenia.
Umowy ubezpieczenia ZK zawierane są na podstawie ogólnych warunków ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych w ruchu zagranicznym i podobnie jak w wypadku polisy OC w każdym towarzystwie ubezpieczeniowym umowa ta jest taka sama. Reguluje to znana już z pierwszego odcinka poradnika ustawa z dnia 22 maja 2003 „O ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych”.
Zielona karta zapewnia poszkodowanym w wypadkach komunikacyjnych otrzymanie należnego im odszkodowania z tytułu szkód poniesionych na zdrowiu i mieniu przez kierowcę pojazdu zarejestrowanego za granicą. Zaletą tego międzynarodowego systemu jest także to, że kierowcy nie muszą nabyć komunikacyjnego ubezpieczenia OC na granicy każdego z odwiedzanych przez siebie krajów.